Kościół św. Katarzyny w Goleniowie

Kościół św. Katarzyny w Goleniowie, dawny kościół farny, wybudowany w XV wieku w stylu gotyckim na fundamentach kościoła romańskiego, najokazalsza świątynia i zabytek Goleniowa, od 1534 roku protestancki, po II wojnie światowej zniszczony, odbudowany w latach 1957-1959, obecnie podlega parafii przy ul. Jana Pawła II prowadzonej przez księży Chrystusowców.

Kościół złożony jest z trzynawowego, halowego korpusu, wspartego na czterech gładkich ośmiobocznych filarach, wydłużonego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, kwadratowej w rzucie wieży oraz 2 kaplic.

Kościół wznoszony był w dwóch fazach budowlanych:

początek XV wieku -- wybudowano trójnawową halę z prezbiterium, wieżą oraz zakrystię
II połowa XV wieku -- nadbudowa I piętra nad zakrystią, budowa kruchty oraz dwóch kaplic po obu stronach wieży i kaplicy po północnej stronie korpusu nawowego

Trzy główne człony budowli (prezbiterium, korpus nawowy i wieża) wykonane zostały z cegły w wiązaniu wendyjskim. Kościół wielokrotnie przebudowywano. W wyniku pożaru w 1686 r. uległ zniszczeniu średniowieczny wystrój świątyni oraz dokumenty dotyczące historii kościoła, co uniemożliwiło rekonstrukcję w czasie odbudowy, przez co zastosowano ówcześnie panujące trendy. Jedynym elementem architektonicznym zachowanym od czasów średniowiecza jest ostrołukowy portal w zachodniej elewacji wieży. Nowo wybudowana wieża była niższa, okna węższe i krótsze, arkady wejściowe do kaplic zmienione z ostrołukowych na półkoliste. W takiej formie kościół istniał do XVIII wieku. W latach 1865-1867 wykonano niemal 100% neogotyckich detali architektonicznych (wejścia, okna, sklepienia, szczyty kaplic). W roku 1892 wykonano nowe neogotyckie zwieńczenia wieży w postaci czterech narożnych wieżyczek i trójkątnych szczycików. W takiej postaci świątynia przetrwała do 1945 r., gdy została częściowo zburzona i spalona w wyniku działań wojennych. Po 12 latach kościół został odgruzowany i odbudowany w stanie przed II wojny światowej. W roku 1961 kościół został poświęcony przez ks. biskupa Ignacego Jeża. W latach 1962-1964 prowadzono prace restauratorskie przy wieży, zaś wykończenie wnętrza ukończono w roku 1967.

Do roku 1895 przy kościele istniał średniowieczny cmentarz. Został on zamknięty w roku 1865, zaś trzydzieści lat później został splantowany i wybrukowany kamieniem polnym.

Obecny wystrój wnętrza świątyni jest odtworzeniem planów XIX-wiecznej regotyzacji. W prezbiterium znajduje się ołtarz w formie tryptyku z postaciami: xx, xx, xx, wykonany przez artystę Stanisława Szulca. Witraże w czterech ostrołukowych oknach przedstawiają (od lewej): św. Maksymiliana Kolbe, Chrystusa Króla oraz świętych: Jadwigę, Wojciecha i Stanisława, Jana Pawła II oraz ostatni: św. Katarzynę. Kaplice znajdujące się w kościele poświęcone są: zmarłym, Augustowi Hlondowi, Świętej Rodzinie, Matce Boskiej Nieustającej Pomocy. W kolejnej z kaplic, którą zdobi witraż przedstawiający chrzest Jezusa w Jordanie, znajduje się chrzcielnica. Przy wejściu głównym można zobaczyć zdjęty z wieży kościelnej dzwon, natomiast w pobliżu nawy bocznej znajdują się relikwie św. Faustyny Kowalskiej.

Ważne daty z historii kościoła[edytuj]

1529 -- spalenie wieży kościoła podczas pożaru miasta;
1534 -- kościół katolicki staje się kościołem protestanckim;
1589-1686 -- kolejne pożary;
1701 -- ukończenie odbudowy kościoła;
1828 -- odbudowa nowej wieży;
1836 -- nowy chór organowy na miejscu pierwotnego tzw. chóru Młynarskiego
1865-1867 -- regotyzacja kościoła;
1829 -- nowa gotycka wieża;
1885 -- założenie centralnego ogrzewania;
1903 -- nowe witraże oraz oświetlenie elektryczne;
1945 -- zniszczenie kościoła, objęcie duszpasterstwa przez Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej;
1957-1959 -- odbudowa kościoła po zniszczeniach wojennych;
1960 -- poświęcenie prezbiterium;
1961 -- konsekracja kościoła, kościół ponownie staje się kościołem katolickim;
1989 -- regotyzacja kościoła;
1996 -- poświęcenie nowego ołtarza głównego.

Proboszczowie parafii[edytuj]

1945 -- 1953 -- ks. Franciszek Włodarczyk TChr
1953 -- 1957 -- ks. Henryk Kulikowski TChr
1957 -- 1960 -- ks. Seweryn Wieczorek TChr
1960 -- 1970 -- ks. Jan Ładniak TChr
1970 -- 1978 -- ks. Józef Kamiński TChr
1978 -- 1987 -- ks. Włodzimierz Kowalski TChr
1987 -- 1996 -- ks. Marian Koniewski TChr
1996 -- 2001 -- ks. Wojciech Necel TChr
2001 -- - ks. Krzysztof Rytwiński TChr