Twierdza w Alanyi schodząc w dół do kolejki linowej | Turkey | Turcja (Vlog 089)

W dzisiejszym filmie zabieram Was na wycieczkę aby zobaczyć Twierdzę w Alanyi schodząc w dół do kolejki linowej.
Czy teren twierdzy, znanej w mieście po prostu jako kale (czyli zamek), może skrywać jeszcze jakieś tajemnice i mało poznane zakamarki?
Warto się przekonać i wyruszyć na wędrówkę, a z całą pewnością odkryjecie wiele ciekawych miejsc i zachwycicie się rozciągającymi ze szczytu wzgórza zamkowego widokami.
Udokumentowane początki fortyfikacji na wzgórzu w Alanyi sięgają czasów hellenistycznych, kiedy to miasto znane było jako Kalonoros. Twierdzę rozbudowywali zarówno Rzymianie, jak i Bizantyjczycy, którym trudno się dziwić - twierdza ma strategiczne położenie i strzeże dogodnego portu nad Morzem Śródziemnym, stanowiącego łakomy kąsek zarówno dla piratów, jak i zorganizowanych sił nieprzyjaciela. Od VII wieku n.e. Bizancjum było regularnie atakowane przez wojska arabskie i wówczas szczególne znaczenie przyłożono do umocnienia twierdzy.
Na nic jednak zdały się umocnienia podczas ataku wojsk seldżuckich na początku XIII wieku. Miasto zdobyły wówczas siły pod wodzą sułtana Alaeddina Keykubata, który uczynił z Alanyi swoją zimową stolicę i od 1221 roku przystąpił do jego systematycznej rozbudowy. Z tego okresu historii pochodzi większość zachowanych fortyfikacji.
Funkcję czysto obronną wzgórze zamkowe pełniło zarówno w czasie panowania seldżuckiego, jak i pod rządami dynastii Osmanów. W XIX wieku na terenie otoczonym murami zaczęto stawiać rezydencje mieszkalne, a w XX wieku twierdza stała się jedną z głównych atrakcji turystycznych Alanyi. Powstały na wzgórzu liczne restauracje, kawiarnie i sklepy z pamiątkami, a droga wiodąca aż na jego szczyt została utwardzona.
Dokładne poznanie terenu twierdzy może zająć nawet wytrawnym piechurom i dociekliwym turystom wiele godzin. Fortyfikacje położone są na otoczonym z trzech stron wodami morskimi półwyspie, który w najwyższym punkcie ma wysokość około 250 metrów n.p.m. Całe wzgórze otoczone jest murami obronnymi, a ich całkowita długość wynosi aż 6,5 kilometra. Mury wzmocnione zostały 140 wieżami obronnymi, a na całym wzgórzu znajduje się dodatkowo około 400 cystern na wodę pitną, które zapewniały możliwość długotrwałej obrony podczas oblężenia twierdzy.
Większość zabudowań na wzgórzu znajduje się po jego wschodniej stronie, gdzie zbocze jest nieco łagodniej nachylone. Od strony zachodniej znajduje się urwisko, dodatkowo umocnione linią murów, brak było jednak na tym odcinku miejsca na wzniesienie innych budowli. Integralną częścią umocnień Alanyi stanowią także położone u stóp wzgórza, po jego wschodniej stronie: Czerwona Wieża, seldżuckie stocznie oraz budynek arsenału.
Na terenie wzgórza, po jego południowo-zachodniej stronie, znajduje się Forteca Wewnętrzna (tr. İç Kale), która stanowi główną cytadelę zamku. To pod jej bramę dojeżdżają autobusy miejskie i dowożące wczasowiczów taksówki, docierają tu także największe grupy turystów pieszych. Po nabyciu biletów wstępu można wyruszyć na zwiedzanie terenu wewnątrz tej cytadeli. Nie zachowało się tu wiele struktur - najciekawszym budynkiem jest dobrze zachowany kościółek świętego Jerzego z okresu bizantyjskiego, datowany na X-XII wiek, oraz wzniesione z cegły cysterny.
Otaczające Fortecę Wewnętrzną mury zostały częściowo zrekonstruowane, a spacer po ich wewnętrznym obwodzie dostarcza wspaniałych widoków na rozciągające się na wschodzie i zachodzie plaże Alanyi oraz na Morze Śródziemne.
Na terenie fortecy prowadzone są ciągle prace archeologiczne, a w ostatnich latach archeologom udało się odkryć w jej południowo-wschodniej części pozostałości budowli, którą wstępnie zidentyfikowano jako pałac sułtański. Pozostałe fragmenty budynków to ślady po dawnych koszarach i magazynach.
Z murów tej fortecy doskonale widać charakterystyczny, daleko wysunięty w morze kraniec półwyspu, uformowany z wąskich i wysokich skał. Nazywany jest on Adam Atacağı czyli "ciskający ludzi", ponieważ w tym właśnie miejscu wykonywane były wyroki śmierci, przez zrzucenie skazańców ze skał do wody.
Twierdza Ehmedek została wzniesiona w czasach seldżuckich na obszarze, gdzie już wcześniej wznosiły się hellenistyczne fortyfikacje. Znaczne fragmenty ich murów zostały wykorzystane przy budowie twierdzy i zwiedzając ją można je łatwo wyśledzić.
Zarówno w okresie seldżuckim, jak i osmańskim, w twierdzy Ehmedek znajdował garnizon wojskowy, mieściły się tu także skarbiec oraz arsenał. Twierdza służyła również jako więzienie, w którego lochach przetrzymywano kryminalistów. Ponadto na terenie twierdzy znajdują się pozostałości małej łaźni, kilka cystern oraz ruiny wielu niezidentyfikowanych budynków.
Obszar położony przy twierdzy Ehmedek, również noszący tę nazwę, jak bardzo ciekawym terenem, po którym warto nieco pobuszować w poszukiwaniu zabytkowych budowli.

Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego oglądani : Marcin Tiszer