سه ترانه از روانبخش

سه ترانه از غلامعلی روانبخش

اشتیاق 00:00
گیسوطلا 03:54
اشاره 07:46

متن ترانه اول:
چو بهاران به راه سفر
بنهد پا به باغ و بستان
دل من بال و پر گشاید
با نسیم خوش بهاران

می جویم نشانت ای گل
از هر سبزه‌ی چمن‌ها
پای چشمه‌های صافی
از گل‌ها و نسترن‌ها

گل خندان روی تو را
به باغ و چمن ندیده دلم
همه شب نقش موی تو را
به پرده‌ی شب کشیده دلم
به خدا بی تو دست و دل من دگر نمی‌رود به چیدن گل
چو بیایی تو ای بهار من چه حاصلی برم ز دیدن گل

می جویم نشانت ای گل
از هر سبزه‌ی چمن‌ها
پای چشمه‌های صافی
از گل‌ها و نسترن‌ها


متن ترانه دوم:
ای دختر گیسوطلا
نوشین‌لب و شیرین‌ادا
نازک‌تن و نازنین تویی
زیبای نازآفرین تویی

چون گیسو افشان می‌کنی
دل را پریشان می‌کنی
به گلبن دوش مرمرین
تو خرمن گل نشانده‌ای
به‌ شاخه‌ی یاس و نسترن
تو گل به سنبل نشانده‌ای

آه، به چمن چو بگذری
داغ لاله تازه‌تر کنی
ببری دل از برش
گر به سوی گل نظر کنی

چنان به گوش جان من نشسته جانا نوای تو
که هر گویدم سخن به گوشم آیم صدای تو
فدای آن وفای تو که من ز خوبان ندیده‌ام
خدا کند که من شوم فدایی آن وفای تو

متن ترانه سوم:
دل من طاقت نداره
که کند بر تو نظاره
به خدا در سینه لرزد
چو کنی بر من اشاره

تو گلی، اشکت گلابم
چه شود آیی به خوابم
بنهی پا نرم و شیرین
تو به چشمان پر آبم

چو نسیم گرم صحرا
سر شب آیم به باغت
به فغان آیم چو بلبل
که ز گل گیرم سراغت

چو شود دلدارم همدم بیگانه
بزنم صد خنجر بر دل دیوانه
که به هوای یارم
دل شکسته‌ی من دگر نگیرد بهانه