Gdy mnie kochać przestaniesz... Pod Budą

''Gdy mnie kochać przestaniesz to powiedz!
Powiedz..kiedy mnie kochać przestaniesz..
To się człowiek wypłacze jak człowiek
w białym łóżku nad ranem.

Nie przysyłaj mi listów ostatnich...
Nie owijaj w bawełnę stów poru...
lepiej siądźmy do cieplej kolacji
pod okapem wieczoru.

Na talerzach świecy blask
dymi waza pełna gwiazd,
a pod stołem kot się łasi
coś stuknęło na tarasie... może wiatr!

Piętro wyżej ćwiczą Lista,
a zawiane towarzystwo
gdzieś przed bramą wykrzykuje,
stróż im tego nie daruje...
stróż artysta!

Posiedzimy tak sobie we dwoje
pośród spraw których nigdy nie było!
Potem w starym zacisznym pokoju
znowu wyznasz mi miłość!

Gdy mnie kochać przestaniesz bez racji...
Powiedz o tym od razu... kochany!
Wtedy zjemy kolejną kolację
na wieczoru dywanie...''