EVRENİN BAŞLANGICI VE BÜYÜK PATLAMA - TANRI PARÇACIĞI

Einstein her zaman, deneyler ve gözlemlerin derinden rehberliğiyle yol almıştı. Zihninde birçok
"düşünce deneyi" gerçekleştirir, on yılı aşkın bir süre boyunca kafa patlatırken yeni bir matematik
öğrenmiş, bu süreçte birçok yanlış kuramsal yola saptıktan sonra nihayetinde matematiksel olarak
gerçekten de güzel bir kuram ortaya çıkarmıştı. Ne var ki Genel Görelilik'le arasındaki aşk ilişkisini
kurarken yaşadığı tek önemli an, gözlemle ilgiliydi. Einstein Alman matematikçi David Hilbert'la
rekabet halinde, kuramına son şeklini vermeye çalıştığı telaş dolu o son haftalarda, belirsiz bir
astrofiziksel sonuç olarak görünebilecek bir şey için, Merkür'ün Güneş etrafındaki yörüngesinde
"perihelion"da (Güneş'e en yakın yaklaşma noktasında) hafif bir ilerleme hakkındaki tahminleri
hesaplamak amacıyla genel görelilik denklemlerini kullanmıştı.

Nicolaus Copemicus 1473'te doğdu, 1543'te öldü. Giordano
Bruno 1548'de doğdu, 1600'de öldürüldü. Tommaso Campanella 1568'de doğdu 1639'da öldü. Galileo Galilei 1564'te doğdu, 1642'de öldü. Gottfried Leibniz 1646'da doğdu, 1716'da
öldü. Isaac Nevvton sonuncusu, 1643'te doğdu, 1727'de öldü.
Demek ki 16. yüzyılın ikinci yarısında başlayan ve 18. yüzyılın başmda biten, esasmda ortalama bir yüzyıllık bir hareketten söz ediyoruz. Bu düşünürlerin çoğunun birbirini tanımasını, birbirlerinden etkilenmesini şaşırtıcı sayamayız. Bir
dalganın üzerinde geldiler ve birbirlerine tutunarak bir dalga
yarattılar. Dinin ve onun yeryüzündeki "bekçisi" Kilise'nin
yol açtığı koyu karanlıkta, bugün bize pek de anlamlı gelmeyecek işaretlere tutunarak ışığa yürümeleri devrimci bir cürettir; müthiştir. Aydınlanma cüretli insanların işidir