ตำนานคำสาปแช่ง อำเภอหนองหาน (จังหวัดอุดรธานี) งูแลบลิ้น ฮิ้นกางปีก😩😩😩

ตามตำนานเล่าว่า ครั้งที่อำนาจรัฐขอม ยังปกครองดินแดนที่เรียกว่า หนองหานหลวง และหนองหานน้อย (หรืออำเภอหนองหานในปัจจุบัน) ที่หนองหานน้อยนี้ มีกลุ่มลาวอพยพเข้ามาอาศัย อยู่ในหมู่บ้าน "ดงแพง" เมืองหนองหาน (ปัจจุบัน คือหมู่บ้านเชียงงามอยู่ใกล้ๆ ตัวอำเภอหนองหาน) ครอบครัวนี้ มีลูกชายคนหนึ่ง หน้าตาสะสวย น่ารัก เมื่อโตพอจะบวชเณรได้ พ่อแม่ก็ให้ลูกบวชในหมู่บ้าน เพื่อจะได้ศึกษาเล่าเรียน ปรากฏว่า สามเณรน้อยนี้ สนใจใส่ใจเล่าเรียน บิดาจึงพาไปเล่าเรียนที่ในเมือง โดยให้ไปอยู่ที่วัดชานเมือง อุบาสิกาทั้งหลาย และสาวๆ ในหมู่บ้าน เห็นสามเณร หรือจัวน้อย (ภาษาถิ่น) รูปร่างหน้าตาดี เป็นสามเณรรูปงามที่สุดในหมู่บ้าน ก็พากันไปทำบุญที่วัดชานเมือง ต่างก็แย่งกันปรนนิบัติ เอาใจสามเณรรูปนี้
ต่อมา เมื่อสามเณรรูปนี้ อายุจวนจะครบบวชเป็นพระภิกษุได้ บิดาก็ให้ลาสึกออกมา เหล่าอุบาสิกาทั้งหลาย รวมทั้งแม่เมืองหนองหาน ซึ่งได้ข่าวรูปงามของสามเณรรูปนี้ ก็ชื่นชมหลงใหลในสามเณร เมื่อลาสึกออกมาแล้ว ทุกคนก็เรียกสามเณรว่า "เซียง" คือผู้ที่บวชเณรแล้ว เพราะเซียงน้อยรูปงามนี้เอง คนจึงเรียกเซียงงาม ผู้หญิงทั้งหลาย ทั้งสาวแก่แม่หม้าย ต่างหลงรักเซียงงาม ต่างก็ไปหาเซียงงามมิได้ขาด มีข้าวของเครื่องใช้ ของกินอันใดดี ก็นำไปปรนนิบัติเซียงงาม จนถึงเกิดการทะเลาะวิวาท แย่งชิงเซียงงามกัน อันเป็นเหตุให้ผู้เป็นสามีโกรธเคือง และหึงหวงลูกเมียตน จึงไปฟ้องเจ้าเมืองหนองหานว่า เซียงงาม ล่อลวงลูกเมียตน ทำให้ครอบครัวและพวกตน เดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า เพราะภรรยาไม่เอาใจใส่ ปรนนิบัติดูแลสามีกลับไปเอาใจใส่แต่เซียงงามผู้เดียว
เจ้าเมืองเมื่อทราบเรื่อง จึงให้ทหารไปจับตัวเซียงงามมาตัดสินความ แม้เซียงงามจะบอกว่า ตนไม่ได้ใส่ใจ กับบรรดาหญิงเหล่านั้นเลย ทุกคนมาหาและเอาของมาให้เอง ตนบริสุทธิ์ใจ มิได้ชอบ รักใคร่ลูกเมียผู้ใด เจ้าเมือง ไม่ฟังเสียงของเซียงงามเลย ตัดสินให้ประหารเซียงงาม ด้วยการให้ตัดหัวเสียบประจานเพราะเป็นตัวการ ที่ทำให้เกิดความเดือดร้อนในหมู่บ้าน
เชียงงาม ถูกเจ้าเมืองตัดสินประหาร โดยไม่มีความผิดใด เมื่อเข้าหลักประหาร ก่อนที่เพชฌฆาตจะ ตัดคอ เซียงงามได้กล่าวสาปแช่งเมืองหนองหาน และเจ้าเมืองไว้ว่า ตนถูกฆ่า ทั้งที่บริสุทธิ์และไม่มีความผิด เลย เจ้าเมืองฟังความข้างเดียว ต่อไปในภายภาคหน้า เมืองหนองหาน อย่าได้มีความเจริญเลย จงประสบแต่ความเสื่อมถอย หากจะเจริญ ก็ขอให้เจริญได้ชั่ว "งูแลบลิ้น ฮิ่น(ริ้น)กางปีก"
นับแต่นั้นมาจนบัดนี้ เมืองหนองหาน แม้จะเป็นอำเภอเก่าแก่ เคยเป็นเมืองสำคัญมาก่อน และปัจจุบัน เป็นแหล่งมรดกโลก ก็ไม่เคยพัฒนา ก้าวหน้าทัดเทียมกับอำเภอ หรือพื้นที่อื่นๆ ได้ สมดังคำสาปแช่งของ เซียงงาม

#นิทานพื้นบ้าน #ตำนาน #คำสาปแช่ง