Μπεζέρισα μανούλα μου...

Τραγούδι από το Δάρα Αρκαδίας.

Μπεζέρισα (βαρέθηκα), μανούλα μου, μ' αυτόν το Νοματάρχη
μέρα και νύ αΐντε, νύχτα σπίτι μας

μέρα και νύχτα σπίτι μας και μες στ' αρχοντικό μας
Με το γιογκά αϊντε γιογκάρι παίζοντας

Με τογιογκάρι παίζοντας, και το βιολί βαρώντας
Κι όλο με συ αΐντε, με συχνορώταγε

Κι όλο με συχνορώταγε και με συχνορωτάει
Πότε θα γί- αΐντε, θα γίνει ο γάμος μας

Πότε θα γίνει ο γάμος μας, πότε και η χαρά μας
Το Μάη θα γί- αΐντε, θα γίνει ο γάμος μας

Το Μάη θα γίνει ο γάμος μας, το Θεριστή η χαρά μας
Και το δεκα- αΐντε, δεκαπενταύγουστο

Και το δεκαπενταύγουστο της Παναγιάς περνώντας
Τότε σ' αφή- αΐντε, σ' αφήνω το έχε γεια

(Μερικές φορές η κατάληξη ήταν:
"Όταν θ' ασπρίσει ο κόρακας να γένει περιστέρι
τότε θα γί άϊντε θα γίνει γάμος μας")