ตารีบุหงารำไป

ได้แนวคิดมาจากช่อดอกไม้ที่ใช้เเทนของชำร่วยสำหรับแขกที่มาร่วมในงานแต่งงานของชาวไทยมุสลิมในสามจังหวัดชายเเดนภาคใต้ อีกทั้งกระบวนท่ารำเป็นการสร้างสรรค์ขึ้นจากท่ารำพื้นบ้านภาคใต้ตอนล่าง มีที่มาจาก รองเง็ง ซัมเป็ง และยอร์เก็จปาฮัง เป็นพื้นฐานในการสร้างสรรค์กระบวนท่ารำที่แสดงถึงความอ่อนช้อย สง่างาม และเพื่อให้การแสดงชุดนี้สื่อให้เห็นถึงความเป็นวัฒนธรรม พื้นบ้านชาวไทยมุสลิมได้เด่นชัดขึ้น จึงได้พัฒนาเครื่องแต่งกายขึ้นจากแบบพื้นบ้านมลายู และนำทำนองดั้งเดิมของมาเลเซียเข้ามาปรับให้เข้ากับท่วงท่าการร่ายรำ โดยมีอุปกรณ์ประกอบ การแสดง คือ พานบุหงา ซึ่งจุดประสงค์ในการสร้างสรรค์การแสดงตารีบุหงารำขึ้น เพื่อนำไปเสนอ ในนามการแสดงสร้างสรรค์ของวิทยาลัยนาฏศิลปพัทลุง ในงานมหกรรมวัฒนธรรมไทย ครั้งที่ 3 ปี พ.ศ. 2530 ณ วิทยาลัยครูสงขลา (ปัจจุบัน คือ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา)