Op zoek naar de kern - Deel 1: De deeltjesversneller van CERN

Sinds maart staat 's werelds grootste deeltjesversneller weer aan. Al jaren schrijft Tweakers over deze immense, door mensen gebouwde machine. Over de detectoren, de experimenten en de uitkomsten. De meeste lezers zullen toeschouwer zijn, net als wij. Voor sommigen is het de realiteit. De plek waar theorie zich moet bewijzen in de praktijk, zodat die in het standaardmodel van de natuurkunde past. Het is de enige mogelijkheid om te leren wat er plaatsvond rond het ontstaan van het heelal. Of om te leren waarom het grootste deel van de massa die er moet zijn, niet te vinden is. Of om dingen te ontdekken die we niet hadden kunnen bedenken omdat het nog niet bedacht was. Eigenlijk te veel om op te noemen.

Tweakers gaat in deze eerste aflevering van een serie van drie zelf naar CERN om te kijken hoe de 'kathedraal van de natuurkunde' nou eigenlijk overkomt als je er echt bent. Een ding weten we zeker: het onderzoeksgeld wordt niet besteed aan grote gebouwen en James Bond-achtige onderzoekscentra. De plek zindert omdat er duizenden mensen bezig zijn met dingen die leiden tot bijzondere ontdekkingen. Maar CERN is zeker niet de plek van hier en nu, het is de plek van de toekomst. Er moet nu gedacht worden over wat we hopelijk over tien of twintig jaar kunnen, zodat er naartoe gewerkt kan worden.

Wat er nu allemaal geleerd gaat worden, dat weten we niet. Wel weten we dat CERN een onvergetelijke indruk maakt op twee Tweakers die achter de schermen mochten kijken. Daar hebben we een heel klein stukje van meegenomen, dat nu via het world wide web naar je gestreamd wordt. En dat was er ook niet geweest zonder CERN.

In de volgende aflevering duiken we echt onder de grond om te kijken hoe de grootste twee detectoren erbij liggen. Ook nemen we een kijkje bij een van de oudste datacentra ter wereld, het CERN Computing Centre uit 1972, nu het centrum van het wereldwijde LHC Computing Grid en nog veel meer.