The royal ballet of cambodia របាំបួនបទ : បទព្រះថោង ដោយ៖ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ

របាំមេបទ
របាំមេបទហៅម្យ៉ាងទៀតថា”របាំបួនបទ” ជារបាំធំមួយក្នុងរបាំព្រះរាជទ្រព្យ និង ជារបាំដ៏ពេញនិយមកាលពីសម័យមុនៗ។ របាំនេះបានចែកជាបួនបទតាមលំដាប់ដូចខាងក្រោម
១ ភ្លេង ព្រះថោង (ព្រះមាស)
២ ភ្លេង បាលុត (ស្រីស្នំក្រមការ)
៣ ភ្លេង សារ៉ាកបុរ៉ុង (ស្រះព្រលឹតលំចង់ ឬស្រះក្ងោក)
៤ ភ្លេង បលឹម ឬបាលីម(ក៏ក្លិនចំប៉ី)
របាំនេះគេច្រើនញាត់ចូលល្ខោនវគ្គផ្សេងៗដូចជាវគ្គចង្អុលពេជ្រ ល្ខោនរាមសូរមេខលា របាំបួងសួង ។ល។ ឬញាត់ចូលវគ្គណាក៏បាននៃរបាំដែលមានអត្ថន័យហ្វូងទេវតាដេញគ្នាលេង និងសាទរជោគជ័យ តែកម្រយកមកធ្វើជារបាំបិទណាស់។ របាំនេះនិយាយពីការក្រសាលសួន និង ការប្រលិចប្រឡែងគ្នារបស់ហ្វូងទេវតា។ នៅក្នុងការសិក្សា របាំនេះហាក់ប្រៀបជាមេរបាំដែលឲ្យបង្កប់ដោយក្បាច់ប្លែកៗ(តាមបទច្រៀង)ជាច្រើន ភាសាក្បាច់ ការបែងក្រឡាឆ្លាស់ឈររបស់អ្នករាំ ព្រមទាំងជារបាំដែលតម្រូវឲ្យរាំគូរ និង តម្រូវឲ្យមានអំណត់អត់ធន់យ៉ាងខ្លាំង ព្រោះរបាំនេះវែង រាំត្រូវចាំក្បាច់ចាំក្រឡា ត្រូវរត់ សម្តែងពេញម្តងៗប្រើរយៈពេលជិត ២ ម៉ោងទើបចប់ ធ្វើឲ្យភាគច្រើនគេចូលចិត្តស្រង់យកមករាំម្តង ២ ឬ ៤ វគ្គ យ៉ាងច្រើន រាំតែបទព្រះថោង របាំផ្សេងៗមិនសូវរាំធ្វើឲ្យភ្លេចទាំងក្បាច់ភ្លេចទាំងអត្ថបទចម្រៀង ។ សង្កេតមើលបាននូវរូបថតចាស់ៗដែលតែងតែមានក្បាច់ខ្លះៗដែលមិនប្រទះឃើញនៅសម័យនេះ ទោះបីជាគិតថាក្បាច់អាចនឹងក្លាយ តែពិចារណាយ៉ាងម៉េចក៏ក្លាយទៅជាបែបនោះមិនរួច។ សម័យនេះក៏មិនសូវមានលើកយកមករាំ គេពេញនិយមតែទេពមនោរម្យ ។
របាំទាំងបួននេះត្រូវាបានបញ្ចាប់ដោយភ្លេង៣ដែលក្បាច់បាទមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃរបាំព្រះរាជទ្រព្យនៃយើងក្នុងនោះមាន៖
ភ្លេង ឆា ឬភ្លេងយឺត
ភ្លេង បញ្ចុះ ឬភ្លេងរ៉េវ ឬក៏ភ្លេងលឿន
ភ្លេង លា