حامد زمانی، دلارام، للسيد الخامنئي

حامد زمانی، دلارام
.........................


أربعين الإمام الحسين، اربعين كربلاء، محرم الحرام
محرم الحرام، عاشوراء، فيديوهات فارسية مترجمة
باسم الكربلائي. محمود كريمي.
like and share

إذا اعجبك الفيديو فقم بالاشتراك بصفحاتنا

Facebook: www.facebook.com/PTAARABIC
Telegram: https://t.me/PTAARABIC
Youtube:    / pta-arabic  
PTA
الترجمة الفارسية، الى العربية والانكليزية
Persian Translation To Arabic


........................................................




بخت باز آید از آن در که یکی چون تو در آید
أطل السعد مرة اخرى، من الباب الذي تأتي أنت منه

روی زیبای تو دیدن درِ دولت بگشاید
كل من يرى وجهك الجميل، نال السعد

صبر بسیار بباید پدرِ پیرِ فلک را
اصبر كثيرا، يا ايها الاب الاعلى لدولتنا

تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
حتى مرة اخرى ام العالم تولد مثلك ابنا

این ظرافت که تو داری همه دل ها بفریبی
هذه الظرافة التي تملكها تجذب كل القلوب

این لطافت که تو داری همه غم ها بزداید
هذه اللطافة التي تملكها تذهب كل الهموم

چشم عاشق نتوان دوخت که معشوق نبیند
عين العاشق لا تسطيع ان تمنعها من رؤية المعشوق

پای (نای ) بلبل نتوان بست که بر گل نسراید
انت لا تسطيع ان تمنع البلبل من الغناء حول الورود

نیشکر با همه شیرینی اگر لب بگشایی
قصب السكر بكل حلامته اذا تكلمت

پیش نطق شکرینت چو نی انگشت بخاید
مقابل كلامك الجميل يخفي وجهه من الحسرة

گر مرا هیچ نباشد نه به دنیا نه به عقبی
لو انني لا املك شيء في الدنيا ولا في العاقبة

چون تو دارم همه دارم دگرم هیچ نباید
لان املكك انت فذلك يكفيني، لا اريد شيء اخر

مژده ای دل که کنون وقت وصال است و غمت رو به زوال است
ايها القلب بشارة لك، حان وقت الوصال، وستزول الهموم

به عشاق بگویید ره وصل بپویید که چهارم مه از آن چهاردهِ ما
قل للعشاق ان يكتشفوا طريق الوصال، ذلك الحبيب الرابع من المعصومين الاربعة عشر

که عالم همه مجنون رخش در طلبش نعره زنانند و به دف رقص کنانند و
فذلك العالم كله مجنون وجهه، وفي السعي اليه كل العالم يصيحون ويرقصون فرحا على انغام الدف

به دل خوف و رجا از کرم ساقی ما طرد شده، درد و ز شوق قدمش سرو روان است و
من كرم الساقي اخرج كل الخوف والرجاء من قلوبنا، وحتى سجر الثرو تتحرك قدماه شوقا له

چنین است و چنان است و قرار دو جهان است و
فالضبط هكذا وهكذا وهدوء كلا العالمين هو

سپاهی ز غلامان به رهش جامه دریدند و
عدد من العباد في درب وصاله مزقوا ثيابهم من الشوق

دل از خویش بریدند و به معشوق رسیدند و
نسوا نفسي ووصلوا الى المعشوق

همین مشغله ی ماست
فقط هذا هو عملنا، ان نسعى نحو المعشوق

که از عشق بمیریم و جز او یار نگیریم
انا نموت من العشق ولا يكون لنا حبيب سواك

با همه خلق نمودم خم ابرو که تو داری
انا اخبرت كل الخلق، عن قوس حاجبك التي انت تملكها

ماه نو هر که ببیند به همه کس بنماید
كل من يراه الهلال يدل كل الناس عليه

دل به سختی بنهادم پس از آن دل به تو دادم
واجهت كل الصعاب ، لكي أعطي هذا القلب لك

آنکه از دوست تحمل نکند عهد نپاید
ذلك الذي لا يتحمل جور الحب لا يقدر على صون العهد

گر حلال است که خون همه عالم تو بریزی
لو كان حلال لأجريت دماء كل العالم

آن که روی از همه عالم به تو آورد نشاید *
ولكن ذلك ليس من رفعتك ان تقتل الساعيين إليك

هر که دلارام دید از دلش آرام رفت
كل من يرى جمال الحبيب ترحل السكينة من قلبه

باز نیابد خلاص هر که در این دام رفت
ولا يمكنه الخلاص من قيد الحب مرة آخرى

یاد تو می رفت و ما عاشق و بیدل شدیم
ذكراك تحكى ولم نراك فأصبحنا عشاق مغرومين

پرده بر انداختی کار به اتمام رفت
فكيف اذا ابعدت الحجاب عن جمال وجهك لمتنا عشقا

مه ننماید به روز چیست که در خانه تافت
القمر لا يظهر في النهار، فمن هذا القمر داخل البيت

سرو نروید به بام کیست که بر بام رفت
شجر السرو لا يصعد السقف، فهذا الذي على السقف من هو؟

گر به همه عمر خویش با تو برآرم دمی
لو مرة واحدة في العمر اكون معك

حاصل عمر آن دم است باقی ایام رفت
يكون كل عمري في هذه اللحظة وبقية الايام تفنى

دل و دینم به فدای قد و بالای نگاری
قلبي وديني فداء لهيبته وطلته الجميلة

که همی بنده نواز است و حقیقت نه مجاز است
الذي يكرم عباده وهو الموجود الحقيقي وليس الخيالي

چه بگویم که چنین قصه دراز است
ماذا اقول فالقصة طويلة

جهانی به درش غرق نیاز است
فالكون كله محتاج لان يعلم عنك

نماز است جواز است به دلم سوز و گداز است
هو الصلاة وهو الضمان لقلبي المحترق باللوعة

منم آن منم آن منم آن ریزه خور خوان کریمش
انا فقط ذلك الباقي على سفرة الكريم

که به کس کار ندارم به جز آن یار ندارم
ولا عمل لي مع احد، فقط مع الحبيب

به کسی کار ندارم ثمنی غیر دلم بر سر بازار ندارم
لا املك عمل مع احد، ولا املك سو قلبي لكي ابيه في سوق حبه

من نالایق ناقابل نالان چه کنم
انا غير لائق، غير مجدي، انحب فماذا اقول؟

با همه درماندگی و دوری و شرمندگی و بندگی و بی ثمری
جئت بكل عللي وشوقي وخجلي وعبوديتي وفراغي

پیش همان شه که کریم است و رحیم است و همان یار قدیم است
الى جنب هذا الملك الكريم والرحيم، وذلك العشق القديم

جهانگیرِ جهاندار و به دل دلبر و دلدار و
الحامي المراقب وهو المحبوب والمعشوق لقلبي

وفادار و هوادار و بهین سرور و سردار و
الوفي والمراقب وافضل سيد وجنرال

کس و کار و به دل یار و جهانی به کرم هاش بدهکار و
الكل محتاج الى كرمه وهو كل عمل الدنيا

چه میشد دل غم دیده ی من را بشود باز خریدار
ما سيصبح اذا اشترى قلبي المليئ بالألم
...............................