Скачать или смотреть ۸۴۰) خواص دارویی و درمانی به

در هر 100 گرم میوه به 57 کیلوکالری انرژی ـ 3/15 گرم کربوهیدرات ت 9/1 گرم فیبر خوراکی ـ 1/0 گرم چربی ـ 4/0 گرم پروتئین ـ 02/0 میلی گرم ویتامین ب 1 ـ 03/0 میلی گرم ویتامین ب 2 ـ 2/0 میلی گرم ویتامین ب3 ـ 081/0 میلی گرم ویتامین ب5 ـ 04/0 میلی گرم ویتامین ب 6 ـ 3 میکرو گرم ویتامین ب9 ـ 15 میلی گرم ویتامین ث ـ 11 میلی گرم کلسیم ـ 7/0 میلی گرم آهن ـ 8 میلی گرم منیزیم ـ 17 میلی گرم فسفر ـ 197 میلی گرم پتاسیم ـ 4 میلی گرم سدیم و 04/0 میلی گرم روی یافت می شود.
بـِه، به جنگلی، شال‌به دارای گوشت خشک و کرکی است که طعمی ترش و تقریباً گس دارد.
با این حال وقتی به پخته می‌شود بو و طعمی بسیار خوش دارد. برای کمپوت مناسب است و به صورت مربا و مارمالاد نیز کاربردی عالی دارد.
این میوه بومی ایران و جنوب اروپا و آسیای صغیر بوده و اکنون به صورت جهانی در ترکیه، چین، ازبکستان، ایران، آرژانتین و نیوزیلند پرورش می‌یابد.
درخت به درختی است از تیره گل سرخیان، جزو دسته سیب‌ها که پشت برگ‌هایش کرک‌دار است. درختان به، سرمای زمستانه کمتری از سیب یا گلابی نیاز دارند ولی به دلیل اینکه قبل از ظهور گل‌ها می‌بایست مقداری رشد رویشی انجام گیرد، گلدهی در بهار دیرتر صورت می‌گیرد. به‌نظر می‌رسد که گلهای به، خودبارور می‌باشند و در هر دو شرایط آب‌وهوایی خنک و گرم میوه آن تشکیل می‌گردد. مقاومت درخت به کمتر از سیب و گلابی است و به‌اندازه درخت گلابی به آتشک حساس است.
ریشه ها کم‌عمق بوده و به نظر می‌رسد که به اکسیژن بیشتری از سایر انواع میوه‌های دانه‌دار نیاز دارد.
به سرشار از ویتامین‌ آ ، ویتامین ب، املاح آهکی و تانن است. به دارای پروتید، گلوسید، لیپید و آب است و صد گرم آن تولید ۱۱۲ کالری انرژی می‌کند.
به مقوی قلب، معده و اعصاب است و دمنوش آن آرامبخش است. درخت به را به ترکی آذربایجانی، حیوا، در رامیان و کتول، شغال و در لاهیجان و دلیجان و رودسر، توچ و در رامسر و شهسوار، سنگه می‌نامند.
درخت به، در خاک‌های خشک و خیلی آهکی خوب نمی‌روید و نیازمند به خاک ژرف است.
این میوه مقوی معده و متوقف‌کننده اسهال‌های ساده و خونی است.
در ورم حاد روده‌ها، خونریزی‌های قاعدگی و بواسیری، اثر بسیار مؤثری دارد. به، ضمن تقویت اعمال دستگاه گوارش، برای مخاط و سرفه کاملاً مؤثر است. دم کرده برگ‌های به برای تسکین سرفه شهرت فراوان دارد.
به‌های عطری کوچک‌تر دارای پرزهایی روی پوست‌شان هستند که پس از شستن میوه به راحتی از بین می‌روند. مانند سیب و گلابی به را نیز می‌توان پوست کند و هسته آن را خارج نمود. با این حال بهتر است به را از درازا به دو نیم تقسیم کنیم بعد با قاشق هسته‌ها را خارج نمائیم چون محل هسته‌ها در به عمیق‌تر و گردتر از جای هسته‌ها در سیب یا گلابی می‌باشد.
طبخ به موجب بهتر شدن طعم آن می‌شود. آن‌ها را در شربت با ادویه‌هایی نظیر هل و دارچین یا با پوست لیمو و پرتقال بپزید.
برای بهتر کردن کمپوتها آلو یا زردآلو خشک به آن اضافه کنید یا همانند سیبها آن‌ها را نیز بپزید اگرچه پای به طعمی اکتسابی دارد.
در برخی نقاط جهان دانه‌های به را خشک می‌کنند و به همراه مقدار کمی آب می‌پزند که به‌عنوان داروی سرفه کاربرد دارد.
گونه‌های زیادی از درخت به وجود دارد که فقط دوتای آن‌ها قابل توجه‌است.
به معطر: شکلی بیضی با انتهای مخروطی دارد. پوست آن نرم، زرد و دارای گوشت سفید است.
و به آناناسی: تاحدی شبیه گلابی برآمده‌است. پوست آن بعد از رسیدن زرد می‌شود و گوشت آن زرد رنگ و با طعم خفیفی از آناناس است. قطب تولید این میوه در استان اصفهان درشهرستان فلاورجان روستای سهرفیروزان است و نیز در شهرستان نطنز و شهرستان اصفهان نیز پرورش میابد
به در داخل آمریکا بیشتر از کالیفرنیا می‌آید اما این میوه بصورت جهانی در فرانسه، یونان، آرژانتین، نیوزیلند و ایران نیز پرورش می‌یابد.
تا آنجا که می‌توانید درشت ترین این میوه را انتخاب کنید چون اقتصادی تر و برای استفاده بهتر می‌باشد. به ممکن است سبز کم رنگ مثل سیب یا مانند یک سیب طلائی زرد باشد. معمولاً به اول فصل سبزتر و به آخر فصل طلائی تر می‌باشد اما هر دوی آنها آماده طبخ هستند. اگر آن را خارج از یخچال نگهداری کنید بعد از یک هفته شروع به خراب شدن می‌کند. پیشنهاد می‌شود به همانند سیب را در یخچال نگهداری کنید اما برای جلوگیری از فساد آنها را داخل چیزی بپیچانید. این میوه درون یخچال تقریباً به اندازه سیب دوام پیدا می‌کند.
به دارای ویتامین A و B بوده و دارای آهک و تانن است و از این رو برای مبتلایان به بیماری سل غذای مطلوبی است. ملین بوده و نفخ شکم را خالی می‌کند و در کوچک کردن شکم موثر است.
آب میوه به برای معالجه اسهال خونی و خونریزی معده تجویز می‌شود. اگر پوست میوه به را 15 روز در الکل خیس کنند و با آب آن صورت را مالش دهند، چین و چروک را از بین می‌برد. اشتها را زیاد می‌کند و میوه آن بوی بد دهان را از بین می‌برد.
مربای به برای جهت نرم کردن و درمان سرفه و تنگی نفس سودبخش می‌باشد.
لعاب دانه آن نیز در نرم کردن سینه و درمان سرفه شهرت زیادی دارد. معده را نرم می‌کند. لعاب آن گلو را نرم می‌کند. حرارت معده و تب را تسکین می‌کند. سوزش دهان و زبان را درمان می‌کند و یبوست را برطرف می‌نماید.
#خواص دارویی به #فواید میوه به #میوه درمانی #خواص میوه ها #گیاه درمانی #گیاهان دارویی #طب گیاهی # طب سنتی #طب ایرانی #طب آرمیکا #کاظم کیانی #جکیم کیانی #دانشنامه آرمیکا