พระพุทธเจ้า โปรดท้าวพกาพรหม ผู้มีมิจฉาทิฏฐิ (ตอนที่ 36)

#พระพุทธเจ้าโปรดท้าวพกาพรหม ผู้มีมิจฉาทิฏฐิ (ตอนที่ 36)
สมัยหนึ่งในครั้งพุทธกาล... พระพุทธเจ้า​ประทับอยู่โคนต้นรังใหญ่ในสุภควัน ใกล้เมืองอุกกัฏฐา ทรงตรวจดูด้วยสัพพัญญุตญาณ ก็เห็นว่า #ท้าวพกาพรหม มี #มิจฉาทิฏฐิ หลงเชื่อว่าความเป็นพรหมนี้เที่ยง ยั่งยืน มั่นคง มีความไม่คลาดเคลื่อนเป็นธรรมดา และพรหมนี้ไม่ต้องเกิด ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่จุติ ไม่อุบัติ การได้เกิดเป็นพรหมนี้เป็นการพ้นทุกข์ พระพุทธองค์จึงทรงมีพระเมตตาแสดงธรรมแก่ท้าวพกาพรหมให้มีความเห็นที่ถูกต้อง

#เหตุที่ท้าวพกาพรหมมีมิจฉาทิฏฐิ

ก็เนื่องจากสมัยที่ท่านเกิดเป็นมนุษย์
ได้บวชเป็นพระดาบส ประกอบกุศลกรรม และรักษาฌานสมาบัติ เมื่อสิ้นชีวิตแล้วจึงได้มาอุบัติในพรหมโลก เมื่อแรกมาอุบัติในพรหมโลกนั้น ท้าวพกาพรหมอุบัติในพรหมโลก
ชั้นที่ 10 คือ เวหัปผลาพรหม มีอายุได้ 500 กัป
เมื่อจุติจากเวหัปผลาพรหมแล้วก็ไปอุบัติต่อในพรหมโลก
ชั้นที่ 9 คือ สุภกิณหาพรหม มีอายุได้ 64 กัป
เมื่อจุติจากสุภกิณหาพรหม ก็ไปอุบัติต่อในพรหมโลก
ชั้นที่ 6 คือ อาภัสราพรหม มีอายุอีก 8 กัป

รวมแล้วท้าวพกาพรหมเกิดเป็นพระพรหมมาแล้วกว่า ๕๐๐ กัป
ด้วยกาลเวลาที่ยาวนานมากจนไม่อาจจดจำนี่เอง ท้าวพกาพรหมจึงหลงเข้าใจว่าพรหมนี้เที่ยง ไม่มีเกิด ไม่มีแก่ และดับ และสุขยิ่งกว่าพรหมไม่มีอีกแล้ว...