Хусейн Насриддин - Видоъи гунчаро гул ном карданд

Хусейн Насриддинов / Ҳусейн Насриддин
Барои хотирам ғам офариданд,
Туфайли чашми ман нам офариданд.
Чу субҳ он ҷо ки ман парвоз дорам,
Қафас бо бол тавъам офариданд.
Арақ гул кардаам аз шарми ҳастӣ,
Маро аз чашми шабнам офариданд.
Гуҳар мавҷ оварад, ойина ҷавҳар,
Дили беорзӯ кам офариданд.
Ҷаҳон хунрезбунёд аст, ҳуш дор,
Сари сол аз муҳаррам офариданд.
Видоъи ғунчаро «гул» ном карданд,
Тарабро мотами ғам офариданд.
Илоҷе нест доғи бандагиро,
Агар бешам в-агар кам офариданд.
Кафи хоке ки бар бодаш тавон дод,
Ба хун гил карда Одам офариданд.
Тилисми зиндагӣ улфатбино нест,
Нафасро як қалам рам офариданд.
Агар олам барои хеш пайдост,
Барои ман маро ҳам офариданд.
Чи сон тобам сар аз фармони таслим,
Ки чун абрӯям аз хам офариданд.
Дили Бедил надорад чора аз доғ,
Нигинро баҳри хотам офариданд.
Ҳусейн Насриддинов 10 декабри соли 1929 дар деҳаи Элокии ноҳияи Ҳисор ба дунё омадааст. Ҳунари сарояндагиро аз падараш Насриддин Ғафуров омӯхтааст. Омӯзишгоҳи педагогии райони Орҷоникидзеобод дар соли 1953 ва Институти давлатии педагогии шаҳри Душанберо дар соли 1971 хатм кардааст. Ҳангоми таҳсил дар дастаи ҳаваскорони санъати мӯзишгоҳ ҳунарнамоӣ мекард. Иштирокдор ва барандаи ҷоизаи азназаргузаронии ҷумҳуриявии ҳаваскорони ҳунар (соли 1952, шаҳри Душанбе). Аз соли 1954 иштирокдори дастаи ҳунарии ноҳияи Ҳисор. Шуғли асосии Насриддинов муаллимӣ буда, дар суруду оҳангҳои интихобкардааш бештар мавзӯъҳои панду ахлоқӣ ва тарбиявӣ бартарӣ доранд. Ӯ ҳангоми таснифи сурудҳояш аз ҳавои оҳангҳои классикӣ ва халқӣ илҳом гирифта мекӯшид, ки лаҳну зарби сурудҳои иҷрокардааш дилчаспу форам ва таъсирбахш бошанд.
Насриддинов ба 40 мухаммаси шоирони классикии тоҷик (Нозим, Шавкат, Саййидо, Васлӣ ва дигарон), инчунин баъзе қисматҳои достонҳои панду ахлоқии машҳур (ба монанди «Қумринома»-и Ҷалолуддини Румӣ «Насиҳатнома»-и Носири Хусрав, аз «Бӯстон»-и Саъдӣ ва ғайра) оҳанг бастааст.
Сурудҳои машҳури классикии «Муноҷот» (ғазали Ҳайрат), «Муғулчаи Дуғоҳ» (муҳаммаси Васлӣ бар ғазали Соиб), «Ироқ»(шеъри Ҳ.Назаров) ва ғайра дар иҷрои Насриддинов хеле хуб садо медиҳанд.
Сурудҳои Нсриддинов аз ҷиҳати мавзӯъ ва мазмун гуногун буда, бештар ишқу муҳаббат, ҷавонӣ, меҳри Ватан ва лаҳзаҳои ҳаёти имрӯзаро тарранум мекунанд.
   / hisorishodmon