گفت و گو با استاد صدیق تعریف

موسیقی ما - «صدیق تعریف» خواننده‌ی تاثیرگذاری در موسیقی ایران است؛ این را می‌‌توان با نگاهی هرچند سطحی در کارنامه‌اش مشاهده کرد. او در سال‌های عمرش با بسیاری از بزرگان کار کرده است. خیلی جوان بود که با «لطفی» اثری مثلِ «به یاد طاهرزاده» را کار کرد و بعدتر با بزرگانی چون جلال ذوالفنون،‌ حسین علیزاده،‌ فرهاد فخرالدینی و حسین یوسف‌زمانی. او اما با تمام بزرگی و تاثیرگذاری و تمام آثاری که در این سال‌ها در عرصه‌ی موسیقی خلق کرده، همواره منش خاص خودش را داشته است. هیچ‌وقت اهل هیاهو نبوده، اهل استفاده از اقبالی که آثارش با آن مواجه شده و اهل آنکه خود را به عنوان خواننده، تافته‌ای جدابافته از سایر اهالی موسیقی بداند. شاید البته باید بخشی از این ماجرا را به ایده‌آل گرایی او نسبت داد که میانِ‌ هم‌نسلانش موضوعی متداول بوده و بهره‌مندی از حضور استادانی مثل علی‌اصغر بهاری و رضوی سروستانی و کمالیان و البته کسانی که در دانشکده‌ی هنرهای زیبا از حضورشان بهره می‌برد که از جمله‌ی آنان بهرام بیضایی، هوشنگ گلشیری، شمیم بهار، گلی ترقی و حمید سمندریان و داریوش آشوری که هر کدام‌شان قطب‌هایی بزرگ در عرصه‌ی موسیقی هستند. با او درباره‌ی زندگی هنری‌اش سخن گفتیم و البته ارادتِ او به بزرگانِ عرصه‌ی هنر را می‌توان در تمامی صحبت‌های او مشاهده کرد.

تابستان 1398