Jan Kondrak - Piosenka w samą porę

Któregoś dnia gdzieś na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku usiadłem do pisania. Zamknąłem powieki i zobaczyłem taki obraz: wnętrze dworku, a w nim chłopak w mundurze , jakby z powstania listopadowego. W głębi komnaty dziewczyna. Sytuacja jakby pożegnalna. Stoją i patrzą na siebie. Nic nie mówią. I wtedy wkraczam do akcji ja. Współczesny autor . I mówię za niego to czego się domyślam.
***
Jest to fragment koncertu z okazji 40-lecia Solidarności.
Na fortepianie gra Łukasz Dąbrowski, na saksofonie tenorowym - Przemysław Skałuba.
Autorem zdjęć jest Paweł Małaczewski.
Płyta audio z nagraniem wydarzenia jest do nabycia nieodpłatnie za przelewem 20,- na pokrycie kosztów przesyłki na konto Instytut Historycznego nn: 54 1440 1231 0000 0000 1075 6251
Organizatorzy koncertu:
* Instytut Historyczny nn im. Andrzeja Ostoja Owsianego,
* Województwo Mazowieckie,
* Mazowiecka Wspólnota Samorządowa,
* Urząd dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy.
Organizator wykonawczy: Kancelaria Legitimus sp. z o.o. w Warszawie.
***
Inna wersja utworu jest na płycie Artysty pt. "Wieczna wieża", która jest do nabycia w sklepiku internetowym na stronie jankondrak.pl
***
Pozwól odejść już
Że nie całkiem zechciej wierzyć
Pozwól odejść już
Najlepszemu z twych żołnierzy
Miejsce w szyku znam
Żołnierz mieszka w czasie przeszłym
Gdy w swojej roli ma trwać
Tam we mnie obłoki
Obłoki gęstnieją
Tam dzban przepełniony lekko się chyli
Tam para danieli przykrywa się knieją
Noc wróży z nocnych motyli
Na mnie już pora
Nim słowo za ciasne
Nim gest za obszerny
Nim karta znaczona
Nim zimna koszula obejmie całunem
Tę chwilę co w nas
Jak ikona
Tam we mnie granica
Granica za cicha
Tam grobla mizerna nadmiaru nie zbiera
Tam strażnik zakłada łach przemytnika
Noc wróży z ręki dżokera
Na mnie już pora ...
Pozwól odejść już
Że nie całkiem możesz wierzyć
Pozwól odejść już
Najlepszemu z twych żołnierzy
Miejsce w szyku znam
Moje miejsce w czasie przeszłym
Gdy w swojej roli mam trwać
Na mnie już pora ...