غرور گل – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، محمد موسوی و احمد عبادی - اجرای خصوصی در دشتی و شور

این اجرا در ۷ دی ۶۱ در منزل استاد دادبه ضبط شده است. از خصوصیات بارز این اثر مناسب خوانی یعنی انطباق معنای شعر با حال و هوای احساسی و عاطفی دستگاه و به خصوص گوشه هاست. ضمنا در انتهای ساز و آواز صحبتهای افراد حاضر در جمع شنیدنی است.
حجاب چهره جان میشود غبار تنم
خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم
عیان نشد که چرا آمدم کجا بودم
دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم
اگر ز خون دلم بوی شوق می آید
عجب مدار که هم درد آهوی ختنم
طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع
که سوزها است نهانی درون پیرهنم
بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار
که با وجود تو کس نشنود که منم
*****
صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده ایما را
شکر فروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را
غرور حسن اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
به حسن خلق توان کرد صید اهل نظر
به دام و دانه نگیرند مرغ دانا را
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی
به یاد دار حبیبان باد پیما را
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را
@استاد شجریان
@خصوصی
@shajaryan