Cem Hayat - Ölü'mün Çağrısıdır (Söyleyen: Cem Hayat)

1000


Ölü’mün Çağrısıdır

Yani gözyaşlarımızın denize döküldüğü ırmaklardı onlar
Yani orada olduğumuzu hiç kimsenin bilmediği
Kıyısında oturup birbirimize kırbaçlanan yerlerimizi gösterdiğimiz
Kurumaya yüz tutmuş yaralarımızı deştiğimiz
Gırtlaklarımızın teşne taraflarını orada sevdiğimiz
Ölümün eve dönmek olduğunu ilk kere öğrendiğimiz
Ekinlerin suyun üstüne ekildiği
Balıkların kucaklarımıza sokulduğu
Bu sılanın yüreğimizde oluk oluk söküldüğü ırmaklardı onlar

Ve ben şimdi sırtıma değen taşlarından tanıyorum dostlarımı
Kötüdür diyorum
Ne yaparsak yapalım insanlar kötüdür
Ve besbelli zulmdür insanın yanındakine duyduğu hasret.
Endişemdir aramıza kader namıyla sokulan bu çizgi
Bu şerit
İçinde Hakk geçen bütün cümleleri zimmetime geçirmem
Belki de bundan mütevellit
Açmayacaksan şimdi eğer
Çıkarmayacaksan anahtarımı koynundan
Yaşamakla terbiye edeceksen beni
Zorlayacaksan biraz daha
Söyle son hükmün tutanaklarını ben yazayım
Acıdan özge daha ne işe yarar Tanrı’m
Beynimin dehlizlerine vurduğun bu kilit.

Öyle ki
Şu dünyada bir tesellim sen kaldın
Sen Ey yoluna pare pare olduğumun babası
Deryalara dalanda Musa’nın asası
Sen Ey sevdiğim
Dostum
Umudum
Yoksa sen de cömert değil misin Ya Ali
Nerde kaldın
Görmez misin Zülfikar deyi iniler boynum

Yo hayır!
Beni böyle ölüme hasret bırakan külfetten
Başımda sızlayıp duran sancıyla kurduğum ülfetten değil
Her gece şah damarıma yaklaşan çengelli iğneden değil
Kendi kendini yere vuran kumrunun
Gagasını kefenlemekten değil
Menzile varamadan ölmekten usandım
Usandım şu gürültüyle yağan yağmurdan
Hüznümü yok sandım
Avunamadım
Beni karanlıkla sınama gayrı
Korkuyorum
Ranzam düşüyor hatrıma
O kadar yırtıldım ki her yerimden
Bir terzi kavuşmaz yanıma
Geçmez bir tanesi penceremden
Kerbela’ya İmam Hüseyn’e yemin ederim
Sabra takatim yetmez
Utanırım cürmümden
Gözlerinden öperim Rabb’im gözlerinden
Varsa eğer zerre kadar merhametin
Beni de susturursun artık sesimden

Cem Hayat – 25 Haziran 2015

http://sokaktaki.com/olumun-cagrisidir/