Marcin Świetlicki - najgorsza publiczność to taka, która się błogo uśmiecha

"Zniechęcam (czytelników) do bezpośredniego kontaktu ze mną", "najgorsza publiczność to taka, która się błogo uśmiecha", "to co robię, nie jest po to, że by głaskać, jeśli poezja nie rani, to nie jest potrzebna". Czy więc sam Ś. pisze wiersze będąc zranionym? Czy bardziej zranieni czują się ci, których krytykuje w książce "Nieprzysiadalność", czy ci, o których w ogóle nie wspomina, choćby źle? Dlaczego Ś. dosięga krytyka ze stron lewicowych, prawicowych i liberalnych? Czy Ś. ma wśród fanów psychowielbicielki, męskich imitatorów i wandali? (kilka lat temu ktoś przepchnął i zniszczył wielką perłę w czasie koncertu Świetlików przy elektrowni Galerii Arsenał).
Którzy muzykujący artyści, zdaniem Ś., zdradzili młodzieńcze ideały i dlaczego Ś. coraz częściej zdradza Świetliki? I wreszcie, gdyby miał być fikcyjnym bohaterem literackim w jakiejś książce, to jakim i kto by tę książkę mógł napisać? :) Z Marcinem Świetlickim rozmawia Andrzej Bajguz (Polskie Radio Białystok)
Zmiana klimatu Foto: Aga Krysiuk