Μαρία Παπαγεωργίου | Έγινε η απώλεια συνήθειά μας (Διάφανα Κρίνα)

Μαρία Παπαγεωργίου #LiveSessions | ROOF STAGE

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου | Gazarte

Πως το λένε εκείνο το σημείο του ορίζοντα που ίσα που διακρίνεται;
Το λένε το σημείο που θέλουμε να φτάσουμε.
Δηλαδή "στόχος", "όνειρο", "προοπτική", "ελπίδα" , "κουράγιο"
Δηλαδή άσε με να 'χω κάτι στο βάθος του δρόμου, κάτι που να φαίνεται σαν έξοδος.
Έστω σαν έξοδος κινδύνου.
---
Συνηθίσαμε, συνηθίσαμε πολλά πράματα, πάρα πολλά.
Συνηθίσαμε και τις άγριες εικόνες, δίπλα μας, γύρω μας, πίσω μας, μπροστά μας,πλάι μας.
Συνηθίσαμε τον θάνατο, συνηθίσαμε την εικόνα του.
Τι είμαστε;
Τι γίναμε;
Μην γίνουμε!
Μην είμαστε!
Μην προφτάσουμε,
μην προλάβουμε,
μην συνηθίσουμε,
μην συνηθίσουμε...!


Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου
Μουσική: Διάφανα Κρίνα

Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο.
Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.
Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.

Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω.
Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.