ตำนาน เมืองศรีสะเกษ😳😳😳

ตำนานเมืองศรีสะเกษ

ในสมัยอยุธยา มีพระเจ้าแผ่นดินองค์หนึ่ง ทรงปกครองบ้านเมืองให้อยู่เย็นเป็นสุขทั่วหน้า ครั้งนั้นท้องที่จังหวัดศรีสะเกษ และสุรินทร์ยังเป็นป่าดงอยู่มาก พลเมืองโดยมากเป็นชาวป่าชาวเขา ได้มีชาวป่าสามคนชื่อตาเฌอ ตาปะขาว และตากะจะหม้อนึ่ง เป็นเพื่อนร่วมสาบาน ได้แบ่งดินแดนทำมาหากินออกเป็นสามส่วน แล้วปลูกข้าวบำรุงจนงอกงาม
วันหนึ่ง มีช้างเผือกตัวหนึ่ง มาย่ำยีข้าวในที่ของเขา ทั้งสามคนจึงช่วยกันไล่ช้างออกไป ช้างตัวนั้นก็มุ่งเดินทางไปทางทิศตะวันออก หลังจากนั้นก็มีกองทัพของพระราชาองค์หนึ่ง ติดตามจับช้างมาถึงไร่ เมื่อทราบถึงลักษณะของช้าง ที่มากินข้าวในไร่ก็ดีพระทัย จึงให้ทั้งสามสหาย เดินทางติดตามช้างร่วมไปด้วย พอถึงลำน้ำแห่งหนึ่ง ก็พบช้างกำลังกินใบหญ้าใบไม้อยู่ จึงเข้าล้อมจับ แต่ช้างหนีฝ่าวงล้อมไปได้ โดยไปทางทิศตะวันออก จนมาถึงห้วยแห่งหนึ่ง พระราชาถามว่าชื่อห้วยอะไร เมื่อทราบว่ายังไม่มีชื่อ จึงให้ชื่อว่า ห้วยทับทัน ชาวบ้านที่อยู่แถบนั้น ได้ช่วยกันปลูกหอพักให้กองทัพพัก แต่เนื่องจากการติดตามช้าง ต้องรีบติดตามช้างไป หอดังกล่าวจึงได้ชื่อว่า หอเลย หรือหัวเลย และต่อมาเรียกว่า บ้านทับทัน
จากนั้น ก็ไปถึงห้วยแห่งหนึ่ง จึงหยุดพักเป็นที่สำราญ เมื่อตื่นขึ้นก็ตรัสถามว่าชื่อห้วยอะไร เมื่อทราบว่าไม่มีมาก่อน จึงให้ชื่อว่า ห้วยสำราญ แล้วตามช้างต่อ ไปถึงลำห้วยอีกแห่งหนึ่ง พบแรดฝูงหนึ่งกำลังเล่นโคลนอยู่ จึงถามชื่อห้วยอีก และเมื่อทราบว่ายังไม่มีชื่อ จึงให้ชื่อว่า ห้วยแฮด
จากนั้น ได้ตามรอยเท้าช้างต่อ ไปถึงบ้านเขิน ในเขตอำเภอน้ำเกลี้ยง คราวนี้ให้ชาวบ้านช่วยกันจับช้าง โดยได้สร้างคอกที่แข็งแรงแล้วล่อช้างเข้าไปในคอก จึงติดปลอกได้ พระราชาจึงยกทัพกลับ หมู่บ้านที่จับช้างได้จึงได้ชื่อว่า บ้านส่งช้าง หรือบ้านเขินส่งช้าง แล้วได้นำขบวนผ่านไปทางแม่น้ำมูล เพื่อกลับทางเดิม และได้นำช้างลงชำระล้าง ณ บ้านแห่งหนึ่งในท่ามูล พระราชาจึงได้ขนานนามบ้านนั้นว่า บ้านท่าช้าง
เมื่อกองทัพ เดินทางกลับมาถึงบ้านของสามสหาย ทรงพอพระทัยสามสหายมาก ตรัสสั่งให้ไปเยี่ยมพระองค์ที่เมือง
ปีต่อมา เมื่อสามสหายเก็บ เกี่ยวข้าวเสร็จแล้ว จึงชวนกันไปเฝ้าพระราชาตามที่ชวนไว้ และได้เตรียมของไปถวายด้วย เมื่อไปถึงวัง ทหารยามไม่ยอมให้เข้าไป พระราชาทราบเรื่องจึงสั่งให้ไปพบได้ แต่เมื่อเห็นของที่เอามาฝาก ก็รู้สึกไม่พอใจแต่ก็รับเอาไว้
เมื่อสามสหายพักอยู่ในวังพอสมควร แล้วก็ลากลับ พระราชาจึงได้มีตราตั้ง ให้ตาเฌอเป็นพระยาไกรภักดีศรีนครลำดวน ให้มาตั้งที่บ้านควนใหญ่ เรียกว่าเมืองศรีนครลำดวน ตาประขาวเป็นพระยาสังขะภักดี ให้มาตั้งเมืองใหม่ ชื่อเมืองสังขะภักดี ปัจจุบันคืออำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์ ส่วนตากะจะหม้อนึ่ง ให้มาตั้งเมืองที่ดงหวายและให้เป็นพระรัตนบุรี ครองเมืองรัตนบุรี ปัจจุบัน คืออำเภอรัตนบุรี จังหวัดสุรินทร์ เหตุที่ไม่ได้เป็นพระยาเหมือนคนอื่น เพราะพระราชาไม่พอใจที่เอาเต่าไปให้

#นิทานพื้นบ้าน #ตำนานเมืองศรีสะเกษ