Kto jest spragniony - wyk. Jakub Tomalak (Boże Granie & J.Tomalak)

„Kto jest spragniony” to kolejny utwór promujący płytę Bożego Grania pt. „Pozwól się odnaleźć”. Czerpiąc z tekstów Starego i Nowego Testamentu, opowiada o dramatycznych konsekwencjach odrzucenia Boga, konsekwencjach ponoszonych przez człowieka i całe narody oraz o Bogu, który nieustannie woła i „wyciąga ręce”, aby obdarowywać życiem i miłością, które nigdy się nie kończą.
Największych pragnień i tęsknot duszy ludzkiej nie może zaspokoić ani człowiek, ani rzecz.
Pragnienie miłości doskonałej, absolutnej, nieskończonej, pragnienie pełnej akceptacji, prawdziwej wolności, trwałego pokoju, wiecznego życia i wiecznego szczęścia może zaspokoić tylko Bóg.
„W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu święta Jezus wstał i zawołał donośnym głosem: Kto jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący”. (J 7,37-39).
„Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie” (Ap 22,17).
„Kto zaś będzie pił wodę, która Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu” (J 4,14).
Wodą życia jest sam Jezus, Jego miłość, potężniejsza niż śmierć. On i tylko On stanowi wspaniałą i pełną odpowiedź na wszystkie pragnienia i potrzeby człowieka. Zatem kto jest spragniony, niech przyjdzie!

tytuł utworu: Kto jest spragniony
tytuł albumu: Pozwól się odnaleźć
słowa: Aleksandra Lucińska
muzyka: Aleksandra Lucińska
wykonawca: Jakub Tomalak
Aranżacja: Jakub Tomalak
Mix i mastering: Dominik Samborski
Prawa autorskie: Aleksandra Lucińska 2024
Prawa producenta: Fundacja Uwierz Miłości 2024
Video: Balck Bears Films
Opracowanie graficzne: Paweł Maciak

Tekst:

Ref.
Kto jest spragniony, niech przyjdzie i pije
Strumienie wody żywej płyną z Mego wnętrza
Kto we Mnie wierzy, niech przyjdzie do źródła
Ja go napoję wodą życia

1.
Giną na ziemi całe narody
bijąc pokłony bogom, których nie ma
Lecz nie przychodzą czerpać tej wody
I wolą konać z pragnienia
Jaką nieprawość znaleźli we Mnie
Wasi przodkowie, że Mnie opuścili
I życiodajne źródło najczystsze
Na dziurawe cysterny zamienili?

Ref. Kto jest spragniony…

2.
Nie potrzebują Mojej opieki,
W pogardzie mają święte przykazania,
Dawno już zeszli z drogi bezpiecznej
Nie słyszą Mego wołania
Chciałem was zebrać niczym pisklęta,
Jak ojciec, który dzieci swe miłuje
Lecz jeśli do Mnie nie powrócicie
Kto was obroni, kto was uratuje?

Ref. Kto jest spragniony…

3.
Znikną pod gruzem miasta potężne
Bujne ogrody zmienią się w pustynię
Dzikie zwierzęta będą się błąkać
W opustoszałej krainie
Codziennie do was wyciągam ręce
Rany obmywam i przywracam zdrowie
Szukacie szczęścia tam, gdzie go nie ma
U Mnie jest wszystko, czego pragnie człowiek

Ref. Kto jest spragniony…