LIBELID I Ola Bilińska [Filharmonia Szczecin Online]

🔔 https://bit.ly/FilharmoniaSzczecin_su... – subskrybuj kanał Filharmonii Szczecin i bądź na bieżąco!
🎧 https://id.ffm.to/filharmoniaszczecinfs – obserwuj profil i słuchaj naszych utworów również w serwisie Spotify!

LIBELID to cykl pieśni miłosnych w języku jidysz opracowanych przez Olę Bilińską z towarzyszeniem zespołu doświadczonych muzyków z Gdańska, Warszawy i Sejn. Stanowi on kontynuację płyty „Berjozkele – kołysanki i pieśni wieczorne jidysz“, wydaną przez Żydowski Instytut Historyczny, która zdobyła tytuł Folkowego Fonogramu Roku 2014, przyznawany przez Program II Polskiego Radia oraz Folkowej Płyty Roku 2014 w konkursie portalu folk.pl. Projekt LIBELID, rozwijający rozpoczęty z Berjozkele wątek nowoczesnych adaptacji muzyki żydowskiej w jidysz, miał swoją premierę 26. kwietnia 2015 roku na finale festiwalu Nowa Muzyka Żydowska w Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie. Koncert, entuzjastycznie przyjęty przez publiczność, został zarejestrowany przez Program Drugi Polskiego Radia. 5 maja 2016 roku miała miejsce premiera świetnie przyjętej płyty LIBELID wydanej przez Żydowski Instytut Historyczny.

Kompozycje tworzące program LIBELID to wybór przedwojennych pieśni w jidysz układających się w opowieść o różnych odcieniach i obliczach miłości. W tekstach wyraźne są wątki z obyczajowości żydowskiej, która silnie wpływała na życie uczuciowe i rodzinne członków społeczności: małżeństwa kojarzone, silne więzy rodzinne, obrazy z codziennego życia – takim, jakie było przed Zagładą. Z drugiej strony teksty takich poetów jak przyjaciółka Brunona Schultza Debora Vogel, czy Mojsze Lejb Halpern, obfitują w obrazy poetyckie o wymiarze uniwersalnym, w którym miłość nie mierzona jest czasem, obyczajowością i pochodzeniem. Są one wciąż zaskakująco świeże i aktualne, ujmują poczuciem humoru i delikatnością nastroju.

Założeniem muzycznym LIBELID było utkanie subtelnego połączenia brzmień akustycznych i elektronicznych – stąd nowoczesny syntezator OP-1 i looper spotykają się z wiolonczelą. Harfa odbija się echem elektronicznych efektów. Forma nie ma jednak za zadanie szokować swoją nowoczesnością – celem jest stworzenie nastroju, oprawy do wybrzmienia bogactwa emocji zawartych w tekstach – czułości, namiętności, odrzucenia, zadumy nad uczuciem dawno minionym lub utraconym.