คาถาแผ่เมตตาขออโหสิกรรม999จบบทนี้ ภาวนาแล้วจะรวย โชคดีสถานเดียว อยู่ก็เป็นสุข ไปก็เป็นสุข

คาถานี้เป็นคาถาที่หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ท่านได้เจริญภาวนาทุกวันก่อนบิณฑบาต ว่ากันว่า เป็นการแผ่เมตตาไปยังสัตว์โลกด้วย เพราะปรากฏว่า การเจริญพระคาถานี้ทำให้จระเข้ตัวนึงที่ชื่อไอ้สี เลิกอาละวาด ทำร้ายคนเดินเรือในแม่น้ำน่าน เพราะว่าหลวงพ่อเงิน ท่านจะภาวนาทุกทีตอนที่บิณฑบาต(ทางเรือ) มันจะคอยว่ายน้ำตามเรือไม่ทำอะไรผู้คน จนบางทีถ้าหลวงพ่อเงินท่านจะข้ามแม่น้ำ ว่ากันว่า มันจะว่ายมาหา หลวงพ่อเงินก็นั่งบนหลังมันข้ามน้ำไปได้ (เป็นคาถาเดียวกับที่สมเด็จโตใช้สะกด จระเข้) ผู้ที่เป็นเจ้าของวิชานี้ คือหลวงพ่อใหญ่เมืองพิจิตรหนึ่งในอาจารย์สมเด็จโต และคาถานี้ หลวงพ่อไป๋ วัดท่าหลวง ได้ใช้เสกตะกรุดกระดูกแร้ง จนลือเลื่องด้วย
ที่มาของพระคาถานี้ ว่ากันว่า ที่สาวัตถี มีตายายสองคนมีอาชีพหาปลาตลอดชีวิต ไม่เคยทำความดีเลย วันหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงทราบ ด้วยปรมาภิเษกสัมโพธิญาณ ว่าตากับยายคู่นี้เคยถวายสังฆทานแก่สมเด็จพระพุทธตัณหังกรมาก่อน แต่ก็มีการยักยอกเงินในสมัยพระพุทธเมธังกร ผลกรรมเลยต้องตกเป็นคนทุกข์ยากหลายชาติ พระองค์เห็นว่าสองตายายนี้จะต้องตายไปใน 7 วัน จึงควรจะสอนให้ภาวนาเพื่อไม่ให้ไปทางอบาย รุ่งเช้าพระพุทธองค์จึงทรงเสด็จไปที่ตากับยายพักอาศัย พอไปถึงพระองค์ทรงแสดงพระฉัพพรรณรังสีจนตายายสองคนเลื่อมใสได้ห่อข้าวยาคูใส่บาตร พระองค์ทรงถามว่า อยากรวยไหม ตากับยายก็บอกว่าอยาก พระองค์บอกว่า ตถาคตจะให้คำภาวนาแล้วจะรวย ตายายก็ดีใจ แต่ต้องนั่งบ่นภาวนาไปนะ ห้ามจับปลานะ ตายยายทั้งสองก็รับคำ ก็นั่งภาวนาคำที่พระพุทธเจ้าทรงให้ก็คือ “พุทโธ กัมมัฏฐาโม กรรมมะจุติสัมพุทโธ” ตายายก็ภาวนา ผ่านไปสิ้น 7 วันทั้งสองก็ตายลง นายนิริยบาลมารับตัวไป แต่จิตที่ภาวนาไว้ก่อนตาย ทำให้ดวงวิญญาณทั้งสองจิตจับที่คำภาวนา ภาวนาไปตลอดทางพอไปสำนักพระยายมราช นายบัญชีก็อ่านความดีความเลวของดวงวิญญาณทั้งสอง และเรียกวิญญาณกุ้ง ปลา เต่า ที่ตายายเคยฆ่ามา ให้การปรากฏว่าไม่มีใครมา ก็มีเต่ามาบอกว่า เธอทั้งสองภาวนาคาถา นี้เป็นการแผ่เมตตาขอโหสิกรรม ฉันไม่โกรธเธอหรอกอโหสิกรรมให้แล้วเต่าก็เดินจากไป พระยายมราชจึงเสด็จลงมาจากบัลลังก์ตรัสว่า ไม่มีเจ้าทุกข์ ตายายใส่บาตรองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปเกิดที่จาตุมหาราชิกาได้ ตายายก็งงว่าตนได้ฆ่ากุ้งปลาเต่ามามากมาย ทำไมได้ไปสวรรค์ พระยายมราชบอกว่าก็พระที่พวกเจ้าเจอคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและคาถาที่ให้ "พุทโธ กัมมัฏฐาโม กรรมมะจุติ สัมพุทโธ" แปลว่ากรรมใดๆ ก็ขอให้อโหสิกรรมต่อกันด้วยอานุภาพ พระสัมพุทโธ นะสิ พวกโจทก์ก็เลยอโหสิกรรมหมด ท่านก็ว่าดวงจิตเจ้าทั้งสองผูกกับคำภาวนานี้ ผู้ถึงพระพุทโธเป็นพุทธานุสสติกรรมฐานไม่อาจลงอบายภูมิได้ ไปได้จตุมหาราชิกาขึ้นไป หลังจากนั้นพระโมคคัลานะได้ไปพบเทพบุตรเทพธิดาทั้งสองนี้ จึงได้จดจำพระคาถานี้ไว้ตกทอดมายังพระครูใหญ่วัดเมืองพิจิตร อาจารย์สมเด็จพระพุฒาจารย์โตและหลวงพ่อเงิน วัดบางคลานอีกที ได้เรียนกันจำสืบมา