Wilk - Odgłosy Wilka - Wycie Wilka

Wilk – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Jest bezpośrednim przodkiem psa, jednak wygląda inaczej, niż większość współczesnych ras psów. Ma bardziej wydłużony tułów i wyższą, lecz węższą klatkę piersiową. Głowa wyróżnia się szerokim czołem, skośnie osadzonymi oczami i krótszymi niż u psa owczarka uszami. Ogon jest puszysty, długości około jednej trzeciej tułowia. Wilk jest w stanie w dobę pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów i jest zwierzęciem bardzo inteligentnym o dobrej pamięci, szybkiej orientacji kojarzenia wypadków, np. zagrożenia, i łatwej adaptacji do nowych warunków. Prowadzi życie stadne. Stado wilków zwane watahą, ma bardzo wysoce rozwiniętą organizację i dyscypliną, które są możliwe do utrzymania dzięki wielu sposobom porozumiewania się ze sobą. Na szczycie piramidy stoi basior alfa i wadera alfa. Te dwa osobniki łączą się w związek na całe życie i jako jedyne z całego stada mają prawo się rozmnażać. Na końcu tej piramidy stoją szczenięta, które także posiadają własną hierarchię. Liczebność watah zależy od zagęszczenia wilków w terenie oraz liczby ofiar i wynosi około 6-11 sztuk. Zwykle terytorium zajmowane przez watahę to 90–400 km². Wilki mają rozwinięty system komunikowania się przy pomocy mowy ciała, odgłosów oraz przy użyciu feromonów i własnych odchodów (znakowanie).
Żywią się głównie średniej i dużej wielkości ssakami kopytnymi (jelenie, dziki, sarny), nie gardząc mniejszymi zwierzętami czy padliną, a jeśli stado jest duże, wspólnie polują także na większe ssaki lub ich stada.
Wilczyca ma jeden miot rocznie, ciąża trwa 63-65 dni, młode w liczbie 2-6 rodzą się w marcu, kwietniu. Okres laktacji trwa 6 tygodni. Samodzielność uzyskują po 2 latach.