Скачать или смотреть عشق زمینی تا عشق روحانی، تطابق مفهوم عشق در روانشناسی با عرفان بهایی شیدا دستورنژاد Sheida Dastoorne

مسئله تطابق علم و دین یکی از اصول دیانت بهایی است. اما آیا بین مفهوم عشق درعلم روانشناسی با مفوم عشق در آثار عرفانی بهایی تطابقی وجود دارد؟ نوروسایکولوژی عشق را مشابه اعتیاد به کوکائین میبیند و با تصاویر MRI به ما نشان میدهد که حتی بخشهایی از مغز کم‌کارتر میشوند، و حضرت بهاالله میفرمایند: «بسیار هوش باید تا لایق جوش عشق شود.» علم سعی میکند با اندازه گیری هورمونها و مشاهده مغز این این مفهوم پیچیده انسانی را توصیف کند و دین دم از شهادت طلبی، فنا، و جانفشانی میزند. جوابی فوری و سطحی به این در-ظاهر تناقض این است که سریعا یکی را رد بکنیم و دیگری را صحیح بدانیم. چنانچه اهل علم، بعضا دین را خرافات میدونند و اهل دین، علم را ساخته دست بشر و ناقص. این یک واکنش سطحی و ناپخته به این چالش است.
اولین نکته مهم این پیش‌فرض است که درک ما از دین و علم هر دو ناقص هست. هر چقدر که فردی در رشته‌ای تحصیل کند هرگز نمیتواند ادعا کند که درک و علم او کامل است و به همین نسبت هیچ عالم مذهبی نمیتواند ادعا کند که درک او از دین درکی کامل و خوانشی بی عیب و نقص است.
عاشق شدن روی سیستم لیمبیک، روی بخش پرفرانتال کورتکس، آمیگدال و بخشهای دیگری از مغز تاثیر میگذارد، الگوهای رفتارهای وسواسی را در فرد ایجاد میکند و جلوی تصمیم‌گیری منطقی را میگیرد و خطر پذیری را افزایش میدهد. اما حضرت بهالله میفرمایند: «بسيار هوش بايد تا لايق جوش عشق شود...» و حضرت عبدالبها میفرمایند: «عشق از کمال عقل حاصل گردد.»
برای حل این در ظاهر نتاقض باید مراحل رشد عشق نگاهی بیاندازیم. اولین جوانه های عشق در نوزادی زده میشود . هنگامی که اولین دلبستگیهای بین والدین و نوزاد پدید میآید. دلبستگیها میتوانند امن نا امن یا اجتنابی باشند. عجز نوزاد و قدرت والدین یک محور کلیدی در این رابطه است. پس از آن عشقهای دوران نوجوانی شروع به شکل‌گیری میکند. که در آنها هیجان، واکنشهای فیزیولوژیک، و رفتارهای پر خطر به شدت دیده میشود. منتها این عاشق شدن برای یک نوجوان تفاوتهایی با عاشق شدن یک فرد بزرگسال دارد. اولا، میزان هورمونها خیلی بیشتر از یک فرد بزرگسال هستند. دوما، بخش فرانتال کورتکس مغز هنوز رشد کافی پیدا نکرده. پروژسترون، استروژن و تستسترون با مقادیر بالایی در بدن نوجوان ترشح میشوند و اولین تجربه‌های عشق همراه با شور جنسی را تجربه میکنند. هر کدام از این هورمونها نقشهای مختلفی در بدن ایفا میکنند.
تستسترون سبب افزایش میل جنس، خطر پذیری، رفتارهای تکانشی، قدرت طلبی و سلطه جویی و حتی افزایش پرخاشگری و رفتارهای ضد اجتماعی و خطر خودکشی میگردد.
استروژن که بیشتر در بدن خانمها ترشح میشود لیبیدو را افزایش میدهد، پرخاشگری و احساس حسادت را بیشتر میکند، میل به حفظ قلمرو را در فرد ایجاد میکند و در نهایت باعث جذاب تر به نظر رسیدن خانمها میشود.
دوپامین و سرتونین سرخوشی و لذت را به همراه می‌آورند و موجب رفتارهای وسواسی و اعتیادی در عشق میشوند.
وازوپرسین میل به حفظ قلمرو و میل به حفظ و حمایت از خانواده را ایجاد میکند و رفتارهای دفاعی را افزایش میدهد. وازوپرسین به فرد کمک میکند تا برای منافع مشترک تن به همکاری بدهد.