Nie faszerujmy zwierząt psychotropami, wybierzmy terapię behawioralną!

Terapia behawioralna łączona jest z terapią systemową, zwierzę jest częścią systemu, czyli staramy się zmienić zachowania zwierzęcia, poprzez budowę nowego schematu postępowania, ale prowadzimy również "terapię rodzin", ponieważ środowisko życia, relacje, powinny również wspierać proces zdrowienia. Konieczne jest umożliwienie warunków w których zwierzę może zachowywać się naturalnie dla swojego gatunku: kot może symulować polowanie, dbać o swój teren, poprzez efektywne oznaczanie feromonami. Bardzo wspierająco działa odpowiednia naturalna dieta, wolna od substancji konserwujących, bakteriobójczych, wspomagająca rozwój korzystnych bakterii w jelitach. Warto jest skorzystać z feromonów i naturalnych preparatów podnoszących nastrój. W ostateczności stosujemy również farmakoterapię. Pamiętajmy jednak, że leki psychotropowe nie są wolne od skutków ubocznych – zwierzę może po nich zapaść w letarg lub stracić apetyt, doświadczać bólu, dyskomfortu, o którym nie ma jak nas poinformować. Po takie środki powinno się sięgać tylko w ekstremalnych sytuacjach.
Nasi klienci często mówią mój kot jest złośliwy i chory psychicznie. NAPRAWDĘ? A jak wygląda jego przestrzeń życiowa? W jakim stopniu przypomina jego naturalne środowisko? Wiele zachowań, jakie się tłumi za pomocą środków farmaceutycznych, to naturalne reakcje. Koty w przyrodzie moczem oznaczają swoje terytorium. W ich naturze leży atakowanie obcego przybysza. Na podwórku nikomu to nie przeszkadza, w domu może zostać uznane za objaw choroby. Kot który żyje na wsi i ma swobodę, będzie bardziej stabilny psychicznie niż ten mieszkający w mieście. Leki psychotropowe, jakie podaje się zwierzętom domowym, często więc ułatwiają życie tylko ich właścicielom