අලියෙකු බලාගත් ලංකාවේ එකම කාන්තාව මට එයා නැතුව බැ එයාට මම නැතුව බැ ඥානවති කියයි_ elephant woman

අලියෙකු බලාගත් ලංකාවේ එකම කාන්තාව මට එයා නැතුව බැ එයාට මම නැතුව බැ ඥානවති කියයි_ elephant woman මෙවන් අලුත් දේ දැන ගැනිමට කැමතිනම් මාගේ යු ටියුබ් පේජ් එක SUBSCRIBE කර Like Comment කර Support එකක් දෙන්න
මුලින්ම කියන්න ඕන ඔයාල මේ බලන අලිය මේ වන විට ජීවතුන් අතර නැ මෙය මා පටිගත කළේ 2015 වසරේදි එවකට මේ අලියාට වයස 70 යි අලියාගේ හිමිකරු අලියාව ආදරෙන් බලාගත්ත
අලියෙකු සමග ඡිවත් වෙමින් දරුවෙකුගේ අඩුව පිරිමහ ගන්නා ලංකාවේ ප්‍රථම කාන්තා ඇත් ගොවු කාන්තාව.ඇය තවත් දරුවෙකු ලබා ගැනිම අනාගත බලාපොරොත්තුවයි.ඇය අපට හමුඋනේ 2015 වසරේදි ඓතිහාසික ලංකාතිලක රඡ මහා විහාරයේ සහ ලංකාතිලක ශ්‍රී විෂ්නු දේවාලයේ වාර්ශිකව පැවැත්වෙන ඇසල මහ පෙරහැර මංගල්‍යයේදියි.
වයස 70 වකට ආසන්න වයසැති (ගුනේ) නම් සුරතල් නාමයෙන් හදුන්වන මේ අලියා සමග පෙරහැරේ ගමන් කිරිමේදි මේ කාන්තාව නැතිනම් අලියා පෙරහැරේ ගමන් කිරිමේදි කිකරු මදි බව ඹවුන් කියා සිටිනවා.සමහර වෙලාවට නෝන නැත්තම් අලිය පස්ස හැරි හැරි එයා එනවද කියලත් බලන බවත් ඒ නිසා සැම පෙරහැරකටම අලියා ලගින් ගමන් කිරිම ඤානවතීගේ පුරුද්දක් වි ඇති බව අලියා බලා ගන්නා ඇගේ සැමියා වන සරත් ගාමිනි මහතා පවසනවා.
සරත් ගාමිනි මහත්තයට ඇයව හමු උන විදිහ විස්තර කලා.අපි හැඩිගල්ලෙ කදන් අදින්න ගියා. ඒ 1985 – 88 වසර කාලේ අලින්ගෙන් කදන් ඇදිල්ල තමා කලේ දවසකට අලියෙකුට රුපියල් 150 ක් හම්බ උනා.පෙරහැරවල් වලින් එච්චර ආදායමක් නැ.අපි වැඩ කරද්දි කැම කන්න ඒ පලාතෙ තිබ්බ ගෙදරකට ගියා.එහෙ දි තමා මට ඥානවතිව හම්බ උනේ.
පි ඤානවති (60) මහත්මිය අපහට පැවසුවේ මගේ පවුලෙ අම්ම තාත්ත නංගිල දෙන්නයි මල්ලි කෙනෙකුයි ඉන්නව.මම වැඩිමලා.ඒ දවස් වල වැඩ පලවල් වල වැඩ කරන අයට කැම බිම දුන්නෙ අපේ ගෙදරින්. සරත් අයිය කැම කන්න අපේ ගෙදරට එනව.ඹහොම ටික කාලයක් යද්දි අපි ආදරේ කරල දෙමාපියන්ගෙ කැමැත්ත මත කසාද බැන්ද.මගෙ මහත්තය බලාගත්ත අලියට මම ආදරෙන් කතා කලා මට එයා අලි බාසාව ඉගැන්නුව. මම අලි බාසාව ඉගෙන් ගත්තට අලියට කතා කලේ අපි කථා කරන බාසාවෙන්ම තමා.ඒකට අලිය ගොඩාක් කැමැතියි.අපි ඒ අලියව වසර 13 ක් පමන කාලයක් බලා ගත්ත.
ටික කාලෙකින් අනුර අලියව මැරුන ඊිට පස්සෙ මහත්තය අලි කිහිප දෙනෙක්ම බැලුව අන්තිමට එක අලියෙක්වත් නැතුව මහත්තයට රස්සාවක් නැතුව හිටිය. අපි අපේ ඉඩමක අක්කර දෙකක තේ හැදුව තවම ඒ තේ වත්ත තියෙනව. අපි ආපහු මහත්තයගෙ ගෙදර ඇවිත් ගෙයක් හදා ගත්ත.ඹය අතරෙ අබතලේ ඩී ආර් ගොඩමුනේ මහත්තයගෙ ගෙදර එක අලියෙක් ටිකක් දරුනුයි කියල කියල ගස් බැදල තියනව කියල මහත්තය මට කිවුව.මම කිවුව අපි ඉල්ල ගමු කියල. ගොඩමුනේ මහත්තයගෙ ගෙදරට අපි ගියා එහෙ අලි කිහිප දෙනෙක් හිටිය. ගොඩමුනේ මහත්තයයි එතුමගෙ නෝනයි දරුවන් තුන්දෙනයි මගෙ මහත්තයට කිවුව අපිට අලියගෙන් ලැබෙන සතයක්වත් එපා අලියව ආදරෙන් බලාගන්න කියල මට ඒක දැනුත් මතකයි.මගෙ මහත්තය කියනව ගොඩමුනේ මහත්තයගෙ පවුලෙ අයට මල් තියල වැන්දත් පවු නැ කියල.
2006 වසරෙදි අපි අලියව අපේ ගෙදරට අරන් ආව.දරුවෙක් නැතිව හිටිය අපිට අලිය ගෙදරට අරන් ආවම දරුවෙක් ගෙදරට ආව වගේ කියල මට දැනුන.මහත්තය අලිය දරුනුයි කිවුවම මම ටිකක් බය උනා නමුත් මම අලියට ආදරන් කතා කලා මගෙ මහත්තය මුලින්ම මට ගොඩාක් උදවු කලා මම අනුර අලිය වසර 13 ක්ම බලාගත්තු නිසා වැඩි අමාරුවක් උනේ නැ අලියට ලං වෙන්න. මම එයාට අලි භාසාවෙන් කතා කලේ නැ මම ආදරෙන් මගෙ පැටියො වගේ ආදරෙන් කතා කලේ.අපි දෙන්නට දරුවන් නැ අපි දරුවෙකුට වගේ එයාට ආදරේ කලා.අපි කැම කන්න කලින් අලියගෙ කැම බිම දිල තමා අපි කන්නෙත්. අපි ලග දැන් අලිය වසර 9 ක් වෙනව .දැන් එයාට මම නැතුව කොහෙවත් යන්න බැ වගේ ගියත් කම්මැලි කමින් තමා යන්නෙ.මෙච්චර දරුනුයි කිවුව අලිය අපිට දැන් හරි ආදරෙයි.
මම හිතනව මම තමා ලංකාවෙම අලියෙක් බලාගන්න පලමුවන කාන්තාව කියල‍.මට දැන් පුලුවන් කමක් තියනව ඹේනම දරුනු අලියෙකුට ආදරෙන් කතා කරල හිලැ කර ගන්න.අපි පාරක් ගහල නැ අලියට අපිට හෙන්ඩු ඹෙන නැ. නමුත් අලි බලාගන්න අය ලග හෙන්ඩුවක් තියෙන්න ඹෙන නිසි අපි අරන් යනව.දැන් මෙයා වයසයි අපි මේ අලියගෙන් ලැබෙන දෙයකින් තමා ඡිවත් වෙන්නෙ අපිට වෙන ඡිවත් වෙන්න ක්‍රමයක් නැ ඒ නිසා රඡයේ ඡනාධිපතිතුමාගෙන් බැගැපත්ව ඉල්ලා සිටිනව අපට තව අලි පැටියෙක් ලබා දෙන්න කියල. මගෙ මහත්තයයි මමයි බලාගෙන ඉන්නව අපට අලියෙක් ලබල දෙයි කියල.එතකොට මටයි මහත්තයටයි තවත් දරුවෙක් ලැබුන වගේ කියල අපට සතුටු වෙන්න පුලුවන් කියල අපි බලාගෙන් ඉන්න බවත් අවසන් වසයෙන් පි ඤානවති මහත්මිය අපහට පැවසිය.