Godzień jesteś - zespół Quadrans

#zespolquadrans #quadrans

Pieśń Godzien jesteś (Ap 4, 11; 5, 9. 10. 12)
Hymn odkupionych

"Godzien jesteś, Panie i nasz Boże,
otrzymać cześć, moc i chwałę,
Bo Ty stworzyłeś wszystko,
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone.
Godzien jesteś wziąć księgę
i otworzyć jej pieczęcie,
Bo zostałeś zabity
i nabyłeś Bogu krwią swoją ludzi
z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu,
I uczyniłeś ich królestwem i kapłanami dla naszego Boga,
i będą panować na ziemi.
Godzien jest Baranek zabity
wziąć potęgę, moc, mądrość i bogactwo,
cześć, chwałę i błogosławieństwo.
Chwała Ojcu i Synowi,
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze,
i na wieki wieków. Amen †

Wystąpili:
zespół Quadrans pod kierunkiem Agaty Pufal
Daniel Markiewicz, Agnieszka Peplińska, Magdalena Chrostowska, Dorota Tomaszewska, Sara Sznajder-Zawieruszyńska, Katarzyna Lewandowska, Aleksandra Nowakowska-Kutra, Alicja Pawlikowska, Agnieszka Pogiel-Kanorska

aktor:
Jan Lewandowski

Realizacja video:
Parkfilm - Mariusz Marecki

Realizacja audio:
Jacek Domachowski

Aranżacja utworu:
Paweł Tomaszewski

Sekcja muzyczna:
Tomasz Szewczyk, Paweł Tomaszewski, Piotr Szczepańczyk, Robert Robaszkiewicz

Miejsce: Zgromadzenie Ducha świętego. Dom prowincjalny w Bydgoszczy

JAN PAWEŁ II
PIEŚŃ AP 4, 11; 5, 9. 10. 12 — HYMN ODKUPIONYCH
Audiencja generalna, 31 marca 2004

1. Wysłuchana przez nas Pieśń, będąca przedmiotem dzisiejszego rozważania, należy do liturgii Nieszporów, której Psalmy omawiamy kolejno podczas naszych cotygodniowych katechez. Jak często bywa w liturgii, niektóre modlitwy rodzą się z mającego charakter syntezy połączenia fragmentów biblijnych zaczerpniętych z większej całości.
W rozważanym przez nas przypadku zostało połączonych kilka wierszy z 4. i 5. rozdziału Apokalipsy, przedstawiających pełną chwały, majestatyczną scenę niebiańską. Pośrodku wznosi się tron, a na nim zasiada sam Bóg, którego imię nie zostaje wypowiedziane przez uszanowanie (por. Ap 4, 2). Następnie na tronie tym zasiada Baranek, symbol zmartwychwstałego Chrystusa: mowa jest bowiem o «Baranku, jakby zabitym», ale «stojącym», żywym i chwalebnym (por. 5, 6).
Wokół tych dwóch Boskich postaci znajduje się chór niebieskiego dworu, reprezentowanego przez cztery «Istoty żyjące» (4, 6), które być może nawiązują do postaci aniołów Bożej obecności w czterech stronach wszechświata, i przez «dwudziestu czterech Starców» (4, 4), po grecku presbyteroi, czyli zwierzchników wspólnoty chrześcijańskiej, których liczba jest sumą dwunastu pokoleń Izraela i dwunastu apostołów, czyli syntezą pierwszego i nowego przymierza.

2. To zgromadzenie Ludu Bożego wznosi hymn na cześć Pana, wysławiając Jego «chwałę i cześć, i moc», które się objawiły w dziele stworzenia wszechświata (por. 4, 11). Wówczas pojawia się też symbol o szczególnym znaczeniu, po grecku biblíon, czyli «księga», do której nie ma jednakże dostępu, bo siedem pieczęci uniemożliwia jej czytanie (por. 5, 1).
Jest to zatem ukryte proroctwo. Owa księga zawiera wszystkie Boże rozporządzenia, które trzeba urzeczywistnić w dziejach ludzkich, by zapanowała w nich doskonała sprawiedliwość. Jeśli księga pozostanie zapieczętowana, nie będzie można ani poznać, ani wprowadzić w życie tych rozporządzeń, a przewrotność będzie się dalej szerzyła i gnębiła wierzących. Potrzebna jest zatem zdecydowana interwencja: uczyni to właśnie złożony w ofierze i zmartwychwstały Baranek. On będzie mógł «wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie» (por. 5, 9).
To Chrystus w niezrównany sposób wyjaśnia sens dziejów i jest ich Panem, objawiając w nich tajemniczą nić Bożego działania.

3. Następnie hymn wskazuje, na czym opiera się władza Chrystusa nad dziejami. Tym fundamentem jest Jego misterium paschalne (por. 5, 9-10): Chrystus został «zabity», a przez swoją krew «nabył», czyli wykupił całą ludzkość z mocy zła. Słowo «nabyć» («wykupić») odsyła do Wyjścia, do wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej. Zgodnie ze starożytnym prawodawstwem, obowiązek wykupienia spoczywał na najbliższym krewnym. W wypadku ludu był nim sam Bóg, który nazywał Izraela swym «pierworodnym» (Wj 4, 22).
Chrystus wypełnia to dzieło dla całej ludzkości. Dokonane przez Niego odkupienie nie ma na celu jedynie uwolnienia nas od przeszłości, naznaczonej złem, zabliźnienia ran i ulżenia naszej nędzy. Chrystus obdarza nas nowym wewnętrznym życiem, czyni nas kapłanami i królami, uczestnikami swojej godności.
Nawiązując do słów wypowiedzianych przez Boga na Synaju (por. Wj 19, 6; Ap 1, 6), hymn potwierdza, że odkupiony Lud Boży tworzą królowie i kapłani, którzy powinni przewodzić całemu stworzeniu i je uświęcać. Jest to konsekracja, która wywodzi się z Paschy Chrystusa, a urzeczywistnia w chrzcie (por. 1 P 2, 9). Kościół zostaje zatem wezwany, by uświadomił sobie swą godność i posłannictwo.