Скачать или смотреть ជម្ងឺអេដស៍ក្លាយជាមាតិកាលេងសើច ភាគច្រើនពួកគេដាក់បន្ទុកទៅលើស្ត្រី ហេតុអ្វី?

ជម្ងឺអេដស៍ក្លាយជាមាតិកាលេងសើច ភាគច្រើនពួកគេដាក់បន្ទុកទៅលើស្ត្រី ហេតុអ្វី?

គំនិតមិនសមហេតុផលនេះ កើតចេញពីបញ្ហាចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ ដែលផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការមាក់ងាយ ភាពល្ងង់ខ្លៅ និងវិសមភាពយេនឌ័រជាប្រព័ន្ធ។ នេះជាហេតុផលមួយចំនួន៖

1. ការមាក់ងាយ និងការយល់ខុស
ការស្តីបន្ទោស និងការចំអក៖ ស្ត្រីតែងតែត្រូវបានគេស្តីបន្ទោសចំពោះការរីករាលដាលនៃមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍ ដែលវាឆ្លុះបញ្ចាំងពីការកំណត់ស្តង់ដានៃវប្បធម៌ ដែលគេចាត់ទុកស្ត្រីជា «អ្នកថែរក្សាប្រពៃណីសីលធម៌, មានកូនស្រីដូចសង់បង្គន់នៅមុខផ្ទះ» ។
ភាពល្ងង់ខ្លៅ៖ មនុស្សជាច្រើនខ្វះការអប់រំត្រឹមត្រូវអំពីមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍ នាំឱ្យមានការលេងសើច និងបង្ហាញនូវអាកប្បកិរិយាដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ និងការរើសអើងដល់អ្នកដ៏ទៃ។
ការវិនិច្ឆ័យពីសង្គម៖ ស្ត្រីដែលរស់នៅជាមួយមេរោគអេដស៍ ត្រូវបានគេរើសអើងច្រើនជាងបុរស ដែលជារឿយៗគេថាគាត់ជាស្ត្រី «ចើក ល្បួងទាក់ទាញ (ប្រហែលមិនចេះគិត ទើបគេទាញងាយ» ឬមិនចេះប្រុងប្រយ័ត្ន។

2. វិសមភាពយេនឌ័រ
ភាពមិនស្មើគ្នានៃអំណាច៖ នៅក្នុងសង្គមជាច្រើន ស្ត្រីមានថាមពលនៃសម្លេងតិចក្នុងការចរចា/ការជជែកអំពីការរួមភេទប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ហើយងាយនឹងបង្កើនភាពងាយរងគ្រោះចំពោះមេរោគអេដស៍។
ការពឹងអាស្រ័យសេដ្ឋកិច្ច៖ ភាពក្រីក្រ និងការពឹងផ្អែកផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុលើដៃគូរបុរស អាចបង្ខំឱ្យស្ត្រីចូលទៅក្នុងទំនាក់ទំនងប្រថុយប្រថាន ឬទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ។
ស្តង់ដារពីរ៖ ការប្រព្រឺត្តរបស់បុរស និងស្ត្រីប្រឈមមុខនឹងការរិះគន់ក្នុងសង្គមខុសគ្នា បុរសរងតិចជាង ខណៈពេលដែលស្ត្រីទទួលការស្តីបន្ទោស និងរងផលវិបាកមួយចំនួនធំថែមទៀតផង។

3. អ្នករងបន្ទុកថែទាំ
ស្ត្រីជាច្រើន ជាពិសេសក្នុងតួនាទីថែទាំ តែងតែមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការមើលថែទាំសមាជិកគ្រួសារដែលរងផលប៉ះពាល់ដោយមេរោគអេដស៍/ជំងឺអេដស៍ ដែលនេះកាន់តែបន្ថែមភាពតានតឹងផ្នែកអារម្មណ៍ ផ្លូវកាយ និងសេដ្ឋកិច្ចដល់ពួកគាត់
តួនាទីថែទាំនេះហើយ ច្រើនតែមិនត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ ឬផ្ដល់ភាពសំខាន់នោះទេ ដែលវានាំឱ្យខ្វះការគាំទ្រជាប្រព័ន្ធ។

4. បទដ្ឋានវប្បធម៌ និងសង្គម
នៅក្នុងសហគមន៍ជាច្រើន ការពិភាក្សាអំពីសុខភាពផ្លូវភេទដោយបើកចំហគឺជារឿងគួរឱ្យស្អប់ខ្វះសីលធម៌😒 ដែលវាធ្វើឲ្យស្ត្រីមានធនធានតិចតួចសម្រាប់ការការពារ និងការព្យាបាល។
ពេលខ្លះការលេងសើច ប្រមាទពេបជ្រាយ គេចាត់ទុកថាជាវិធីបង្ការ (ប្រៀនប្រដៅ ដាស់តឿន) សម្រាប់ប្រធានបទទាំងនេះ ប៉ុន្តែនេះហើយជាសកម្មភាពដែលនៅតែបន្តបង្កគ្រោះថ្នាក់ និងការរើសអើង។

5. គម្លាតគោលនយោបាយ
ប្រព័ន្ធ និងគោលនយោបាយសុខភាពជាច្រើន មិនបានផ្តល់អាទិភាពដល់តម្រូវការស្ត្រីជាក់លាក់ក្នុងការបង្ការ និងព្យាបាលមេរោគអេដស៍ និងជំងឺអេដស៍ឡើយ ដែលវាកាន់តែពង្រឹងភាពមិនស្មើគ្នា។ ឧ. ការមិនទទួលស្គាល់ការផ្ដល់សេវាផ្លូវភេទជាមុខរបរស្របច្បាប់...។