ارزش ایمان با اختیار و اراده - آیت الله محمدرضا نکونام

ما چون درک درستی از حق مطلق نداریم و در آن مرتبه از کمال نیستیم و با باطل نیز بیگانه نمی‌باشیم و به‌گونه‌ای با آن سنخیت داریم ـ هرچند به طور نسبی حق‌خواه نیز می‌باشیم ـ نوع حرکت حضرات معصومین علیهم‌السلام و حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله را خشونت‌بار معرفی می‌نماییم؛ این در حالی است که عالی‌ترین جلوهٔ عشق را در زندگی آن حضرات علیهم‌السلام می‌توان یافت.

غیر معصوم به قدر تنزلش از مقام عصمت و حق مطلق، از درک وصول به این معانی مجرد و از ظهور و بروز عملی این‌گونه امور به دور خواهد بود و گاه، خشونت، تعصب و جهالت خود را به نام غیرتِ دین خواهی اشتباه می‌گیرد. برای این‌گونه افراد، شعار مطلق‌خواهی حق و داعیهٔ مطلق‌بینی حق، خود نوعی گمراهی است. پس باید نسبیت خود را دید و گوش شنوا داشت و مخالفان خود را مخالف حق تمام نپنداشت؛ هرچند ندا از حقّ مطلق سر دهیم و خود را زبان اولیای معصوم علیهم‌السلام بدانیم.لازم است در جامعه این فرهنگ پدید آید که اوصاف و استعدادهای افراد توسط صاحبان معرفت و اساتید کارآزمودهٔ ربانی مورد شناسایی قرار گیرد و هر کسی به مسیر طبیعی و ویژهٔ خود سوق داده شود تا کندی، بی‌علاقگی و رکود دامنگیر افراد نشود و هر کسی استعداد، ذوق و علاقهٔ خود را بیابد و به بی‌راهه نرود. جامعهٔ دینی در صورتی دینی و اسلامی است که چنین زمینه‌ای را برای تمامی افراد جامعه فراهم سازد و نیز آزادی‌های لازم برای عملیاتی شدن ظهور و بروز استعدادها را به آنان بدهد تا هر کسی با خود صادق باشد و به خویشتن حقیقی خویش برسد و چنین نباشد که افراد به تأثیر از محیط و حرکت ناآگاهانهٔ همگانی یا به جبرِ شرایط پیش‌آمده و یا خودسرانه در مسیری قرار بگیرند که بر طبیعت آنان نباشد.
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام
منبع: علوم و نظرگاه های شاخص