Πειραιάς-Παλιός σταθμός Αγ Διονυσίου-Γέφυρα ρεμπέτη/Piraeus-Old station Ag.Dionisios-rembetis bridge

Ο σταθμός του Αγ. Διονυσίου έγινε γνωστός ως ο «σταθμός της ξενιτιάς», καθώς μεταπολεμικά αποτέλεσε αφετηρία πολλών αμαξοστοιχιών με μετανάστες, οι οποίοι αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη.
Χτίστηκε το 1904 και αποτελείται από το πέτρινο κτίριο του σταθμού, που είναι διώροφο στο κέντρο και έχει δεξιά και αριστερά δύο μονώροφα τμήματα, μεγάλο υπόστεγο, τις αποβάθρες και τις σιδηροδρομικές γραμμές στην πίσω όψη. Είναι ένα από τα σημαντικότερα τεχνικά έργα του 19ου αιώνα. Σήμερα δεν χρησιμοποιείται και παρουσιάζει μεγάλες φθορές από την εγκατάλειψη.

Η λιθόκτιστη γέφυρα απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου που πέρναγε πάνω από τις γραμμές του τρένου και αποτελούσε τον διαχωρισμό της Δραπετσώνας από τον υπόλοιπο Πειραιά, ήταν η γέφυρα του ρεμπέτη.
Η ονομασία της ως «Γέφυρα του Ρεμπέτη» αποδίδεται στον λαϊκό συνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου, ο οποίος είχε δηλώσει πως «για να γίνει κάποιος ρεμπέτης πρέπει πρώτα να περάσει τη γέφυρα.


The station of Ag. Dionysios became known as the "station of exile", as after the war it was the starting point of many trains with immigrants, who were looking for a better life in central and northern Europe.
It was built in 1904 and consists of the stone building of the station, which is two-storey in the center and has two single-storey sections on the right and left, a large shed, the docks and the railway lines at the rear. It is one of the most important technical works of the 19th century. Today it is not used and shows great damage from abandonment.

The stone bridge opposite the church of Agios Dionysios that passed over the train lines and was the separation of Drapetsona from the rest of Piraeus was the rebetis bridge.
Its name as "Rebetis Bridge" is attributed to the popular composer Giannis Papaioannou, who had stated that "in order to become a Rebetis, one must first cross the bridge.