Tzouganakis@ Stala ti stala to nero - TEI Hrakleiou (Mantolino)

Στάλα τη στάλα το νερό
Το μάρμαρο τρυπά το
Το πράγμα που μισεί κανείς
Γυρίζει κι αγαπά το

Δροσοσταλίδα να 'μουνε
Αγριολούλουδό μου
Να τον περνώ στα φύλλα σου
Απάνω τον καιρό μου

Πολλές φορές φεγγάρι μου
Δεν σε καταλαβαίνω
Τη μια μου βγαίνεις γελαστό
Την άλλη λυπημένο

Ανέ με δεις καμιά φορά
Με κλάμα στ' όνειρό σου
Κλαίω γιατί με πλήγωσε
Σκληρά ο χωρισμός σου

Ένα πουλάκι την αυγή
Έκλαιγε λυπημένα
Γιατί 'χε τη φωλιά ψηλά
Και τα φτερά κομμένα

Στα βάσανα έμαθα να ζω
Κι αν η χαρά θελήσει
Να 'ρθει δε θα τηνε δεχτώ
Γιατί 'χω συνηθίσει

Από τα τόσα βάσανα
Που μου 'χει ο Θεός δωσμένα
Γίναν οι πίκρες κι οι καημοί
Οι φίλοι μου εμένα

Κόψε το ρόδο πάρε το
Μα η ροδαριά θα βγάλει
Καινούργιο ανθό μονημέρις
Και θα μυρίζει πάλι