Fesmine ve Rüştü Kaya Ardahan Güzçimeni Kirman Köyü

CAN
Hayaline yasaklar konmasın anne
Hayaline sakladım umutlarımı,
Doğmamış çocuklarımı,
Dolu dolu otuz yılımı,
Doğduğum köyü, doyduğum köyü ve dolduğum köyü
Ve yaşanacak yıllarımızı da sakladım hayaline anne
Sen gideli anneciğim,
Kör bir kuyudayım san ki,
Sen kuyudaki berrak su,
Ben kuyudaki karanlık oldum anne,
Karanlık içinde beni okşuyorsun,
Şevkatin hiç bitmesin anne,
Suyun aydınlığı vuruyor yüzüme,
Beraberce akıyoruz karanlık geceye

Anne, anne dedim, can dedin
Son sözündü bu anneciğim,
Küçüğümcan, Arzumcan derdin bana
Ben seninle o kadar büyüdüm ki anne,
Engin bir deniz, koca bir yürek oldum,
O kadar dik durdum ki hayat karşısında,
İçerim bir çınarın yaprakları gibi titrese de
Ve bazen yapraklar kopsa da içimden
Üzerine çiğ düşmüş, ıslak yapraklar
Ben koca bir çınar oldum anne
Sen gibi,
Ne kadar da mahsun ve mağrur duruyordun anne
Beyaz laleler içinde
Ve mavi bir denize karşı

Dokuz güldük anne,
Kocaman bir kaya dibinde
Gülümüz soldu anne
Kayamız ufalandı
Ağlayan kayalar kaldı geride

Hey gidi hayatı titreten heybetli kadın
Sen kadın gibi kadın
Sen insan, sen sevda
Kaşın kara, saçın kara
Ferman yazdırır yara
Sen ana, sen süt, sen can, kan
Sen ata, sen atasözü
Sen Kirman, sen gurbet
Sen Feso Bacı
Şimdi hasret oldun
Sen hasret, biz hasret
Sen göz, biz gözyaşı.