Rogon Castle - Κάστρο Ρωγών ή Κάστρο Βουχετίου

Πανάρχαιο κάστρο σε χαμηλό λόφο μεταξύ Νέας Κερασούντας και Πέτρας της επαρχίας Φιλιππιάδας του νομού Πρεβέζης.
Στη νότια και δυτική πλευρά του ρέει ο ποταμός Λούρος.
Η εποχή της ακμής του συμπίπτει με την περίοδο της ακμής του Δεσποτάτου της Ηπείρου, τον 13ο και στις αρχές του 14ου αιώνα. Την περίοδο αυτή έγινε η τελευταία ανοικοδόμηση και το κάστρο πήρε τη σημερινή του μορφή.
Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία
Η στρατηγική σημασία του κάστρου οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα παλιά χρόνια ο ποταμός Λούρος ήταν πλωτός και χρησίμευε σαν οδός μεταφοράς προϊόντων και υλών από την πλούσια ενδοχώρα της Ηπείρου. Το κάστρο, κτισμένο σε ύψωμα επάνω σε καμπή του ποταμού, ήταν σε ιδεώδη τοποθεσία για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στον ποταμό.
Επιπλέον παλαιότερα, πριν από τις αποξηράνσεις του 1950, η περιοχή ήταν γεμάτη βάλτους που αποτελούσαν φυσική οχύρωση για το κάστρο. Υπάρχουν εξάλλου ισχυρές ενδείξεις ότι η μορφολογία της τοποθεσίας ήταν πολύ διαφορετική κατά την αρχαιότητα και το μέρος ήταν ουσιαστικά νησί και προσβάσιμο μόνο από το ποτάμι.Το Όνομα του Κάστρου
Ο οικισμός πήρε το όνομα Ρωγοί ή Αρωγοί επειδή κατά το Μεσαίωνα έδινε καταφύγιο και βοήθεια («αρωγή») στους πληθυσμούς των παραλίων κατά τη διάρκεια εχθρικών επιδρομών, κυρίως από Σλάβους και Βουλγάρους.
Μέχρι προ τινος το κάστρο ήταν πλήρως εγκαταλειμένο και τα σωζόμενα τμήματα δεν φαίνονταν εξαιτίας της βλάστησης, όπου έβρισκαν καταφύγιο πλήθος ερπετών. Έτσι, παλαιότερα οι ντόπιοι το ονόμαζαν "Φιδόκαστρο".
Ιστορία
Στην περιοχή έφτασαν τον 8ο π.Χ. αι. οι Ηλείοι αναπλέοντας τον Λούρο για να στήσουν ένα είδος αποικίας με σκοπό την προώθηση των προϊόντων τους αλλά και την προμήθεια εκείνων της ηπειρωτικής ενδοχώρας : ξυλεία, γαλακτοκομικά, μαλλί. Πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για το Βουχέτιον για το οποίο ομιλεί ο Στράβων.
Το κάστρο έχει κτιστεί στα ερείπια της αρχαίας αποικίας των Ηλείων. Οι πρώτες οχυρώσεις της ακρόπολης έγιναν τον 5ο π.Χ. αιώνα όταν άρχισαν οι συγκρούσεις μεταξύ των Ηλείων αποίκων και των Κασσωπαίων Ηπειρωτών. Διακρίνονται ογκόλιθοι από την πρώτη εκείνη οχύρωση στη σημερινή δομή του κάστρου. Το έτος 343-342 π.Χ. με την παρέμβαση του Φιλίππου, το Βουχέτιον όπως και οι υπόλοιπες αποικίες των Ηλείων περιέρχονται στα χέρια των Κασσωπαίων.
Το Βουχέτιο αργότερα ευνοήθηκε με την παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων, με την άδεια οικοδόμησης των τειχών και κοπής νομίσματος. Το Βουχέτιο θα καταστραφεί το 167 π.Χ. κατά την ρωμαϊκή εισβολή από τους Ρωμαίους του Αιμίλιου Παύλου, μαζί με 70 άλλες πόλεις της Ηπείρου. Θα ανοικοδομηθεί και θα παρακμάσει οριστικά μετά την ίδρυση της Νικόπολης το 31 π.Χ. Η παρακμή αυτή έφερε τελικά την εγκατάλειψη και ερήμωση του «πολιχνίου».
Η στρατηγική θέση του κάστρου προκάλεσε την αναγέννησή του κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο. Οι Βυζαντινοί του Δεσποτάτου της Ηπείρου, μετά το 1204, το οχύρωσαν και του έδωσαν τη σημερινή του μορφή. Το μέρος απέκτησε μεγάλη σημασία, μετατράπηκε σε μεσαιωνική πολιτεία και υπήρξε διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο με ασφαλή οχύρωση. Σε αυτή την περίοδο παίρνει και τη σημερινή του ονομασία.
Στα τέλη του 13ου αιώνα ο Δεσπότης της Ηπείρου Νικηφόρος πούλησε την περιοχή στον βασιλιά της Νεάπολης Κάρολο Β’ τον Ανδηγαυό (Charles ΙΙ d'Anjou) που με τη σειρά του την παραχώρησε στον γιο του Φίλιππο του Τάραντος. Μετά το θάνατο του Νικηφόρου, η χήρα του Άννα, επίτροπος του νεαρού γιου της Θωμά, προσπάθησε να απαλλαγεί από τους Ανδηγαυούς και αυτό οδήγησε σε ρήξη.
Το 1304 οι Ρωγοί έγιναν πεδίο μάχης μεταξύ των Βυζαντινών της Ηπείρου και των δυνάμεων του Φιλίππου του Τάραντος, όπου ο Φίλιππος νικήθηκε.
Το Δεσποτάτο της Ηπείρου διατήρησε την ανεξαρτησία του μέχρι το 1337 οπότε υποτάχθηκε στο Βυζάντιο. Το 1339, επί αυτοκράτορος Ανδρόνικου Γ’ Παλαιολόγου, οι Ηπειρώτες επαναστάτησαν εναντίον των Βυζαντινών και το κάστρο των Ρωγών μαζί με το Θωμόκαστρο (ή κάστρο της Ρηνιάσας) ήταν ένα από τα ορμητήρια των επαναστατών.
Την περίοδο αυτή ο «κύρης» της περιοχής ήταν ο Αλέξιος Καβάσιλας, κόμης της Αιτωλοακαρνανίας που κρατούσε το κάστρο των Ρωγών.
Στα τέλη του 1339, αυτοκρατορικά Βυζαντινά στρατεύματα έφτασαν στην περιοχή, και το 1340 έφτασε ο ίδιος ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος συνοδευόμενος από τον Ιωάννη Καντακουζηνό. Το κάστρο των Ρωγών πολιορκήθηκε, αλλά τελικά ο Καντακουζηνός μετά από διαπραγματεύσεις έπεισε τον Καβάσιλα να το παραδώσει. Κάτι αντίστοιχο έγινε και με το Θωμόκαστρο. Ο Καβάσιλας αργότερα σταδιοδρόμησε στην Κωνσταντινούπολη όπου απέκτησε πλούτη και αξιώματα και έγινε Μέγας Κοντόσταυλος.
Το τέλος του κάστρου και της πολιτείας των Ρωγών ήρθε τον 17ο αιώνα, κατά τον Ενετο-Τουρκικό πόλεμο του 1684-1699. Τότε οι Τούρκοι κατέστρεψαν το κάστρο για να μη χρησιμοποιηθεί από τους Ενετούς.
Πηγη:https://www.kastra.eu/castlegr.php?ka...

Το κομμάτι At the Foot of the Sphinx από τον καλλιτέχνη Twin Musicom έχει άδεια με βάση τη Άδεια Creative Commons Attribution 4.0. https://creativecommons.org/licenses/...

Καλλιτέχνης: http://www.twinmusicom.org/