Şeyh Gâlib ¦ Fariğ Olmam Eylesen Yüz Bin Cefâ

Şiirin Tamamı ve Günümüz Türkçesi İçin,

Fâriğ olmam eylesen yüz bin cefâ sevdim seni
Böyle yazmış alnıma kilk-i kazâ sevdim seni
Ben bu sözden dönmezem devr eyledikçe nüh felek
Şâhid olsun aşkıma arz u semâ sevdim seni

Bend-i peyvend-i dilim ebrû-yı gaddârındadır
Rişte-i cem’iyyetim zülf-i siyeh-kârındadır
Hastayım ümmîd-i sıhhat çeşm-i bîmârîndadır
Bir devâsız derde oldum mübtelâ sevdim seni

Ey hilâl ebrû dilin meyli sanadır dogrusu
Sû-yı mihrâba nigâhım kec-edâdır dogrusu
Râ kaşından inhirâf etsem riyâdır dogrusu
Yâ sevâb olmuş veya olmuş hatâ sevdim seni

Bî-gubârım hasret-i hattınla hâk olsam yine
Sohbetin ruh ü lebindedir helâk olsam yine
Tîg-i gamzenden kesilmem çâk çâk olsam yine
Hâsılı bî-hûde cevr itme bana sevdim seni

Gâlib-i dîvâneyim Ferhâd ü Mecnûn’a salâ
Yüz çevirmem olsa dünyâ bir yana ben bir yana
Şem’ine pervâneyem pervâ ne lâzımdır bana
Anlasın bîgâne bilsin âşinâ sevdim seni


Şeyh Galib


Bırakmayacağım seni yüz bin keder versen de bana— aşığım ben sana. Kaderin kalemi böyle yazmış alnıma—aşığım ben sana. Sözümden dönmeyeceğim dokuz tane gök kubbesi dönse bile. Şahidim olsun gökyüzü ve yeryüzü aşk yeminime—aşığım ben sana

Kalbimin üstündeki zincirler senin gaddar kaşlarından. Beni bağlayan ip senin kıvrılmış siyah kâkülünden. Hastayım, tek sağlık umudum senin baygın gözlerinden
Bir çaresiz derde düştüm — aşığım ben sana

Ey hilal kaşı yeni ay gibi, kalbimin dönüşü sanadır doğrusu. Mihraba bakarsam eğer, o yalnız gözlerimin köşesindendir doğrusu. Kaşının ‘râ’ sından geri dönseydim eğer o ikiyüzlülük olurdu doğrusu. Aldırmam bu yanlış olmuş, ya da doğrusu— âşığım ben sana

Tozsuz toprak olurum yanağındaki kuş tüylerine hasret çekerek yine. Eğer kırıp dökülseydim bütünüyle, konuşurdum senin yanağından ve dudağından yine
Kırılsaydım ortadan ikiye, koparmazdım kendimi senin bakışının kılıcından yine. Ey sevgili bana boşuna işkence etme — aşığım ben sana

Deli Gâlib’tir adım selam olsun Ferhâd’a ve Mecnûn’a!
Yüz çevirmem ben senden dünya olsa bir yanda, ben bir yanda. Pervaneyim kandiline, ne gereğim var benim umutsuzluğa? Hem yabancı anlasın hem de dost bilsin bu gerçeği— aşığım ben sana