Czarna Góra, Igliczna i Sanktuarium

Czarna Góra – szczyt 1205 m n.p.m. w ramieniu Żmijowca w Masywie Śnieżnika, którego przedłużeniem jest pasmo Krowiarek (sama Czarna Góra do nich jednak nie należy – granicą między tymi pasmami jest Przełęcz Puchaczówka, położona ok. 1,5 km na północ od szczytu i blisko 350 m poniżej niego).

Góra Igliczna to mała osada leżąca w Masywie Śnieżnika, na południowym stoku Iglicznej, około 300 m od szczytu, na wysokości około 750-780 m n.p.m.

Na górze znajduje się Sanktuarium „Maria Śnieżna” oraz schronisko „Na Iglicznej”.

Sanktuarium wzniesiono w pobliżu miejsca, w którym pierwotnie stała ludowa figura Marii z Dzieciątkiem ustawiona w pod konarami rozłożystego buka. Figurę przywiózł w 1750 z pielgrzymki do Mariazell w Austrii wójt Wilkanowa Krzysztof Veit. Rzeźba ta była kopią tamtejszej Madonny.

26 czerwca 1777 roku zanotowane zostało pierwsze cudowne ozdrowienie, które potwierdziła komisja kościelna. Było nim przywrócenie wzroku mieszkającemu w Siennej, synowi Wawrzyńca Frankego. Dziecko bawiąc się wpadło do dołu z wapnem i straciło wzrok. Następnym cudem było uzdrowienie ręki synowi młynarza, zmiażdżonej przez tryby młyńskie. Niebawem komisyjnie zostało potwierdzonych kolejnych dziesięć cudów, co sprawiło, że na górę zaczęli przybywać liczni pielgrzymi.