GÖSTERGEBİLİM-SEMİYOTİK

Göstergeleri ve gösterge sistemlerini konu alan, bu sistemlerin anlamın kuruluşundaki rollerini inceleyen, gösterge sistemlerinin yapısı ve işleyişini araştıran; kısacası, canlı varlıkların bildirişme amacıyla kullandıkları her türlü işaret sistemini ele alan bilim dalı.
Göstergebilim, göstergelerin doğasını ve türlerini, onların ne anlama geldiklerini, nasıl kullanıldıklarını, amaçlanan etkiyi nasıl ve ne şekilde meydana getirdiklerini inceleyen disipline karşılık gelir. Bir bilim dalı olarak
göstergebilim ya da semiyotik araştırmalar, kullanılan yöntem bakımından salt göstergebilim ve betimleyici göstergebilim olarak ikiye ayrılır. Bunlardan betimleyici göstergebilim, tarihsel dillerin yapısını empirik yöntemler kullanarak betimlemeye ve çözümlemeye çalışır. Buna karşın, salt semiyotik,
mantıkçının özel amaçlarla oluşturmuş olduğu dil sisteminin özelliklerini ele alıp inceler. Göstergebilim, konu ya da alan yönünden de üçe ayrılır: 1. Semboller ya da dilsel göstergeler arasındaki ilişkileri, kullanan öğesini ya
da dilsel göstergenin dil dışı karşılığını hesaba katmadan inceleyen sentaks ya da sözdizimi bilgisi. 2 Sembollerin yorumuyla meşgul olan, dilsel göstergelerle bu göstergelerin dile getirdikleri nesneler, yani göstergelerin dil dışı karşılıkları arasındaki bağıntıyı, kullanan etkenini dikkate almadan inceleyen bilim dalı olarak semantik ya da anlam bilgisi. 3 Dilsel Gösterge İle Simge Ayırımı göstergeler ve göstergeleri kullananlarla kullananların
çevreleri arasındaki ilişkiyi, dilsel göstergeleri kullananların davranışlarını inceleyen pragmatik ya da kullanan bilgisi.