Ankara Adı Kara

Uçurum çiçekleri derdim de Munzur eteklerinden.
Düştüm uçkunlar gibi nevruz alevlerinden.
Geldim yüzümden bakır çalığı, mahcup acemi
Geldim lehçesi dağ, şifresi yurtsuz ezgilerle.
Bu kentte öğrendim dövüşmeyi bilgice
Kadim dostluğu ve ihaneti
Sevmeleri ve hapishaneleri bu kentte...
Ankara alnımın ilk çizgisi,
Korkarım ıssız kalacak.


Gökte turna dizim dizim
Dinmedi yürekte sızım
Erdal Eren'i asmışlar
Ağıdını söyler sazım

Deli sevdalar başında
Sevdalı yürek döşünde
Çektiler darağacına
Daha gencecik yaşında

Ankara adı kara
Bu yara başka yara
Onyedi yaşındaydı
Kıyılır mı Erdal'a?

Gökyüzünden bize der ki
Durmasın kavgamın çarkı
Sen ağlama anacığım
Çoğalırız türkü türkü

Başı dimdik yürüyordu
Ölümüne gülüyordu
Halkım unutmasın beni
Mutlak gelirim diyordu



Zulüm kurbanını seçti
Bütün Dünya buna şaştı
İşkencede Hasan Özmen
Sesi denize ulaştı

Ben her zaman halkı sevdim
Bunun için işte öldüm
İnsanlık utansın buna
Dağlarıma selam saldım