07ท่องแดนตะวัน ข้างหลังภาพเดอะมิวสิคัล

ท่องแดนตะวัน - บนรถไฟ, โตเกียว, และเมืองรอบๆ โตเกียว - หมู่มวล, นพพร, กีรติ
หมู่มวล : ท่องแดนตะวัน ได้เห็นเมืองมากมาย แผ่นดินนี้ตำนาน งามเหมือนภาพระบาย ยามตะวันส่องแสง ส่องทุกภาพที่ซ่อนเก็บความหมาย ให้เด่นและชัดออกมา
นพพร : เหตุใดดูเขาและเธอกลับห่างเหินกัน ทั้งที่มาฉลองน้ำผึ้งพระจันทร์ เหตุใดจึงทิ้งเธอไว้กับเราทุกวัน ทำให้เราข้องใจในความสัมพันธ์


กีรติ (พูด) เป็นภาพที่สวยมาก เธอว่าไหมนพพร
นพพร(พูด) ผมดูไม่เป็นเหมือนคนอื่นๆ เขาหรอกครับ อย่างนี้เขาเรียกว่าสวยหรือครับ คุณหญิง
กีรติ (พูด) จำไว้นะนพพร ไม่ใช่ทุกคนหรอก ที่จะเห็นว่าอะไรสวยเหมือนกันหมด
นพพร(พูด) แล้วทำไมคุณหญิงถึงว่ามันสวยล่ะครับ


กีรติ : ก่อนนี้ ฉันเฝ้าเรียนรู้อยู่หลายปี การระบายสีจากพู่กัน เพื่อวาดความฝันจากหัวใจที่ฉันมี กี่ครั้งก็ตามที่ฉันจับพู่กัน ชีวิตดั่งมีเสรี กระดาษของฉัน จะเปลี่ยนเป็นภาพสดใส
นพพร : ทิวทัศน์ ญี่ปุ่นก็ล้วนแต่น่ามอง น่าลองวาดดูซักใบ ถ้าหากคุณหญิงได้วาดต้องงามสดใส
กีรติ (พูด) แต่ฉันได้เลิกวาดภาพไปแล้วล่ะนพพร
นพพร(พูด) ทำไมล่ะครับ ทำไมคุณหญิงถึงเลิกวาดภาพล่ะครับ


(เสียงขบวนเทศกาล)
กีรติ (พูด) นพพร เราไปดูทางโน้นดีกว่า เขาเต้นอะไรกัน
(คุณหญิงกับนพพรร่วมเข้าเต้นในขบวนเทศกาล)
หมู่มวล : ท่องแดนตะวัน ได้เห็นเมืองมากมาย แผ่นดินนี้ตำนาน งามเหมือนภาพระบาย ยามตะวันเรืองรอง บางครั้งร้อนรุนแรงกว่าคาดไว้ ทำให้ตัวเรารุ่มร้อน
นพพร : ไม่อยากสงสัย ในเรื่องของเขาและเธอ แต่พอเจอทุกๆ วัน สิ่งที่ใครเขาพูดกัน เริ่มจะทำให้เราคล้อยตาม ด้วยความเพียบพร้อมและมีสกุลเช่นเธอ ใยถึงยอมวิวาห์กับชายสูงวัย ยิ่งเธอลึกลับ ยิ่งทำให้เราสนใจ มีพลังที่พาให้เราเข้าไป
หมู่มวล : ถึงเทศกาลดอกไม้ไฟ ฮานาบิ มัตสุริ พวกเรามาชื่นชมดอกไม้ไฟ แสงเรืองรอง ดูร้อนแรงยามประกาย มืดมนเพียงใด เมื่อดอกไม้ไฟกระจาย ทั่วแผ่นฟ้าจะได้สว่างสวยงาม