جنگ هند و پاکستان : جنگی که «بنگلادش» را بوجود آورد

حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
  / deeppodcastiran  

Instagram:   / deep.podcast  
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast
ـــــــــــــــــــــــــ
:music by
@incompetech_kmac Kevin MacLeod
ــــــــــــــ
جنگ هند و پاکستان : جنگی که بنگلادش رو بوجود آورد

در 15 هم اکتبر 1947 ، یک کشور، تجزیه شد و تبدیل به دو کشور شد. هندوستان به دو کشور هند و پاکستان تقسیم شد.
قرار بر این بود که هندو ها ، مسلمانان و مسیحیان ، بدون هیچ مشکلی و در صلح کامل در این شبه جزیره زندگی کنند. اما این جدایی نتونست هیچ صلحی رو بین مردم این شبه جزیره بوجود بیاره.
مدت کوتاهی بعد از استقلالِ هندوستان، دنیا شاهد فجیع ترین درگیریهای مذهبی و قومی – قبیله‌ای بین گروههای مختلف بود. مرز جدیدی که بین این دو کشور شکل گرفت، تبدیل به یکی از خونینترین مرزهای جهان شد.
گفته میشه بین 14 تا 18 میلیون نفر ، یا از هند به پاکستان کوچ کردن و یا برعکس. آمار کشته شده ها فقط در روزهای اول درگیری، آماری وحشتناکه. چیزی در حدودِ 1 میلیون جانباخته.
اما کار به اینجا ختم نشد. این دو کشور ، چهار بار به جنگ با هم دیگه رفتن و مدتهاست که درگیری های مرزی بینشون ادامه داره.
در طول این مدت بدگمانی های زیادی بین این دو کشور شکل گرفته و هر دو ملت نسبت به همدیگه احساس نفرتِ شدیدی پیدا کردن. کار تا جایی پیش رفته که هر گونه شلوغی و یا حمله تروریستی که در خاکِ هر کدوم از این کشورها اتفاق میافته، هند و پاکستان همدیگه رو مسئول این اتفاقات میدونن.
از ورود سلاح به خاکشون گرفته، تا بمب گزاری در خودرو ، خارج کردن قطار از ریل ، آدم ربایی. همه اینها مواردی‌اند که زیاد در خاکِ این کشورها اتفاق میافته و هر کدوم اون یکی رو مقصر این اتفاقات میدونه.
بخش اول : یک مرزبندی خونین
مرزی که بین هند و پاکستان شکل گرفت، باعث شد تا یکی از بزرگترین مهاجرتها در تاریخ اتفاق بیافته. در جریان این جابجایی، وقایع وحشتناکی رخ داد و ارگانهای حقوق بشری هم پای کار بودند تا عمق فاجعه بیشتر از این نشه.
مرز نه چندان خوشنامِ رَدکلیف در هندوستان، یک نوارِ مرزیه که اکثریت هندو ها در شرق و اکثریت مسلمانان در غرب رو از هم جدا میکنه.
اما این جدایی به ظاهر انجام شده و داستان به این سادگیا نیست. هندوستان بخشی از مستعمره های انگلیس بود اما تعداد زیادی از مناطق کوچک در خاکِ هندوستان، توسط حاکمان محلی ا
تا سال 1949 هنوز مشخص نشده بود که کدوم یک از این بخش ها به پاکستان تعلق داره و کدومشون به هندوستان.
یکی از بزرگترین مشکلات، منطقه‌ای بود به اسمِ کشمیر. مردمِ این منطقه اکثریت مسلمان بودن . کشمیر در ابتدای کار نه تحت کنترل هند بود و نه تحت کنترل پاکستان

نیروهای پاکستانی به سرعت پیشروی میکردن و درگیری ها بسیار خشن بود. در این منطقه اقلیت هندو و سیک وجود داشت که این اقلیت ، بیشترین تلفات رو دیدن.
مهاراجه‌ی منطقه کشمیر ، آقای هری سینگ، وقتی این اقدام پاکستانیها رو دید به شدت احساس وحشت کرد. اون فورا دستور داد که نیروهای هندی خودشون رو مجهز کنن و آماده مقابله با قوای پاکستانی بشن. هدف این بود که اگر هندی ها پیروز شدن، کلِ خاکِ کشمیر رو ضمیه هندوستان کنند.
همین مرز، باعث شد منطقه کشمیر هم تجزیه بشه. بخشی به نامِ کشمیرِ آزاد به پاکستان رسید و بخشهای جامو و دره کشمیر ، تحت کنترل هندوستان در اومد.
اما از اونجایی که نتیجه این آتش بس اصلا موردِ توافق هیچکدوم از طرفین نبود ، هر دوشون آماده نبرد برای جنگهای آینده شدن.
بخش دوم : عملیات جبل الطارق
در آگوست 1965 ، نیروهای ارتش پاکستان ، از منطقه کشمیرِ آزاد که در کنترل اونها بود خارج شدن و واردِ منطقه جامو و کشمیر شدن، منطقه‌ای که در کنترلِ هند بود.
این عملیات به صورت مخفیانه انجام شد و به یادِ فتح جبل الطارق توسط مسلمانان، اسمِ عملیات رو عملیات جبل الطارق گذاشتن.
بدین ترتیب دومین جنگ هند و پاکستان آغاز شد.
در جریان این جنگ تعداد زیادی از نیروهای هندی جونشون رو از دست دادند و راههای ارتباطی به طور کامل قطع شد. در ادامه پاکستانی ها از سایر مسلمانان جهان خواستن که به این جهاد علیه هندی ها ملحق بشن و به ارتش پاکستان کمک کنند.
بخش سوم : ظهور بنگلادش
زمانیکه هند و پاکستان دست از جنگ کشیدن، منطقه‌ای به اسمِ پاکستان شرقی، دچار آشوب شد. در حالیکه اکثریت مسلمان در هند در غرب این کشور حضور داشتند. یک منطقه کوچک در 1600 کیلومتری شمالِ هند، تبدیل به یک نقطه بحرانی شد. این مشکل به مرور سخت و سخت تر شد.
در سالِ 1971 ، منطقه بنگلادش یا همون پاکستانِ شرقی به دنبال استقلال میگشت. ژنرالِ پاکستانی یعنی آقای یحیی خان ، مخالف این تجزیه بود. رهبرِ تجزیه طلبان هم یک سیاستمدارِ سوسیالیست به نامِ (شیخ مجیب الرحمن) بود.
اقداماتی که دولت پاکستان انجام داد باعث شد تا این آشوب داخلی تبدیل به یک جنگِ خونین بشه.
در 25 مارس 1971 ، ارتش پاکستان عملیاتی رو شروع کرد به اسمِ عملیات نورافکن یا
یک سرکوب وحشیانه اتفاق افتاد و هدف این بود که این جنبش جدایی طلب رو از بین ببره. در نتیجه این عملیات شیخ مجیب الرحمن دستگیر شد.
میلیون ها نفر از مردمِ بنگلادش از خونه هاشون بیرون رونده شدن. چیزیکه تبدیل به یکی از بدترین موج پناهجویان در تاریخ معاصر شد. اکثر اونها به هندوستان رفتن تا جای امنی داشته باشن.
در دسامبر 1971 ، ارتش هندوستان به مددِ مردم بنگلادش رفت و یک جنگ همه جانبه علیه نیروهای پاکستانی رو آغاز کرد. این جنگ ، سومین جنگ هند و پاکستان بود.
جنگ هند و پاکستان در سالِ 1971 تنها 13 روز طول کشید و یکی از کوتاه ترین جنگها در تاریخ بود اما همین جنگِ کوتاه مدت، بسیار سرنوشت ساز بود.
این جنگ با شکستِ کامل نیروهای پاکستانی خاتمه پیدا کرد و در جریان این شکست پاکستان پذیرفت تا استقلال بنگلادش رو به رسمیت بشناسه. بدین ترتیب کشور بنگلادش در سال 1971 ، متولد شد.