O "Solğun Çiçəklərdə yaratdığı Sara obrazıyla teatr tamaşaçılarının könlündə raxt salmağı bacarıb. Biri var. əməkdar artist Mehriban Abdullayeva.
Mehriban Abdulla qızı Abdullayeva 15 may, 1963-cü ildə Qax rayonunun Ləkit kəndində doğulub. Valideynləri sənət adamı olmasalar da, incəsənəti çox seviblər. Atası Mehribanı tez-tez uşaq tamaşalarına aparırmış. Bu gedişlər Mehribanın teatra, səhnəyə olan marağının yaranmasına səbəb olub.
23 yaşında "Solğun çiçəklər" teletamaşasına çəkilən Mehriban xanım Sara obrazı ilə sənət taleyində ən böyük uğurunu qazanıb. 30 ilə yaxındır həyatını sənətə bağlayan aktrisa bu illər ərzində saysız-hesabız obrazlar yaradıb, amma sənətə vəsiqəsi olan Sara obrazını heç vaxt unutmayıb.
"23 yaşımda oynamışdım Saranı, daxilən əsl Sara idim. Onun kimi saf, sadəlövh, həyatı çəhrayı görən idim. İndi o obrazı oynaya bilmərəm, çünki illər, həyat adamı çox dəyişir, indi daha təcrübəliyəm". - deyirdi.
Universiteti bitirəndən sonra Mehribanı təyinatla Şəkiyə göndərmək istəyiblər. Ancaq o, paytaxtda daha çox uğur qazanacağına inandığı üçün orada işləməkdən imtina edib. Üç il Akademik Milli Dram Teatrına gedib. Amma onu teatrda ştata salmayıblar. Belə olan halda o, Gənc Tamaşaçılar Teatrına üz tutub. Bu teatrda rəhbərlik ona başqa bir iş verib. Mehriban üç ilə yaxın biletlərə nəzarətçi kimi işləyib. Aktrisa keçmiş günləri haqqında deyirdi:
“Orada işləməyə məcbur idim. Çünki başqa çıxış yolum yox idi. Ümid edirdim ki, mən də haçansa səhnəyə çıxacam. Düzdür, mənim üçün çox ağır idi. Hər gecə ağlayırdım. İçimdə bir yanğı var idi sanki. Səhnəyə çıxıb rol oynamaq həsrəti ilə alışıb-yanırdım. Bu həsrətə Ağakişi Kazımov teatra direktor təyin olunandan sonra son qoydu”.
Teatrda fəaliyyətə başlayandan iyirmi il sonra aktrisa özündən 30 yaş böyük olan rejissor Ağakişi Kazımovla ailə həyatı qurub. Uzun illər bir yerdə yaşayan cütlüyün övladı olmayıb. Bu barədə aktrisaya sual verəndə, o, deyib:
“Ağakişi Kazımov mənə həm sənətdə, həm də həyatda dəstək olub. Eşidirdi ki, onunla mənim haqqımda söz-söhbət gəzir, mənə deyirdi, başını sal aşağı, işinlə məşğul ol. Bu barədə heç vaxt açılmazdı. İndi bilirəm ki, o da o söz-söhbətlərdən əziyyət çəkib, amma üzə vurmayıb. Onunla mənim haqqımda yayılan dedi-qodunun heç bir əsası yox idi. İndiyə qədər bu barədə nə o, nə mən danışmışıq. Hər gecə ağlayırdım. Ola bilər, məhz bu şayiələr bizim tez ailə qurmağımıza mane oldu. Bu gün o əsassız söz-söhbətlərin səbəbkarı olan adam həyat yoldaşımdır. Kaş, elə o vaxt – o yersiz söhbətlər yayılan vaxt evlənəydik. Onsuz da, Ağakişi Kazımovu ailəsi atıb getmişdi. Ona qarşı olan sevgim tamam başqa bir şeydir. Ağakişi ilə saatlarla, günlərlə, illərlə durmadan söhbət edək, bezmirik. Sözsüz anlayırıq bir-birimizi. Yaş fərqi məni qorxutmur, onun yaşı 75-i keçib, mənimki 45-i. Yalnız ona peşmanam ki, çoxdan evlənməmişik, indi övladlarımız olardı, illəri bada verməzdik”.
Aktrisa "Yazığam, sevmə məni", "Məhəbbət bir bəladır", "Büllur sarayda", "Mahmud və Məryəm", "Mənim ağ göyərçinim", "Ana laylası", "Şəhidlər", "Qaraca qız", "Zorro", "Əcəl atı", "Romeo və Cülyetta" kimi tamaşalarda maraqlı obrazlar yaradıb.
2021-ci ilin oktyabr ayında həyat yoldaşı Ağakişi Kazımov uzun sürən xəstəlikdən sonra dünyasını dəyişib. Aktrisa həyat yoldaşının ölümündən sonra belə deyib.
“Onsuz həyatı heç vaxt fikirləşməmişdim. Onsuz həyat mənə çox çətin olacaq. Çünki bu neçə il ərzində biz bir dəfə də bir-birimizdən ayrı qalmamışdıq. Son 2 ildə isə o qədər mənə bağlanmışdı ki, təsəvvür edə bilməzsiniz. Bir dəqiqə yanından ayrılan kimi deyirdi ki, “Ay Mehri, ay ceyran”. Ancaq belə çağırırdı məni. Deyirdi ki, yanımdan getmə, sən yanımdan gedəndə qorxuram. Əvvəllər hər zaman deyirdi ki, birdən mənə nəsə olsa, heç vaxt qorxma, məni təmtəraqla sən yola salacaqsan, kişi kimi arxamda durub bu işləri görməlisən. Deyirdim ki, mənə elə söz demə, heç vaxt bunu bacarmaram. Elə bilirdim, zarafatca deyir bu sözləri. Son vaxtlar danışmırdı, fikrini aydın deyə bilmirdi. Nəsə deyirdi, amma başa düşə bilmirdim. Ölümündən bir gün əvvəl çox narahat idi, nəsə demək istəyirdi, amma deyə bilmirdi. Qəfildən dili açıldı və dedi ki, “deyəsən mən ölürəm axı”. Dedim ki, o nə sözdür? Elə şeylər fikirləşmə! Sən məni tək qoyub, hara gedəcəksən?! Gözlərini açdı, mənə baxdı və yumdu. Axşam saat 10 olardı, mənə dedi ki, oturmaq istəyirəm. Çünki bir həftə idi ki, yataq şəraitində idi, oturmağa halı yox idi. Elə bil mənə yalvarırdı ki, oturmaq istəyirəm. Gücüm çatmadı onu otuzdurmağa. Dedim ki, səhər adam tapıb, səni birtəhər otuzduraram. Səhərə kimi sakitcə uzandı. Günorta saat 2 idi ki, artıq dünyasını dəyişmişdi. Peşmananam ki, onu otuzdura bilmədim, bəlkə də, bu onun son arzusu idi.”
2013-cü ilin iyun ayının 25-də Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin "Fəxri Mədəniyyət İşçisi" döş nişanı ilə təltif olunub 10 dekabr, 2018-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Əməkdar artisti fəxri adına layiq görülüb.
Информация по комментариям в разработке