Stefan van Vuuren Bedrijfsarts in opleiding

Wat ik merk: soms komen werknemers bij me en dan zijn ze helemaal in paniek. En mijn werkgever dit en mijn werkgever dat.
Het gaat vaak niet over "ik ben ziek, ik kan niet werken". Het gaat vaak over dingen die belemmeren in het werk. Als die bespreekbaar worden gemaakt - en als de werkgever ook snapt wat er speelt bij die werknemer - dan is er eigenlijk meteen weer een veel opener relatie en kunnen ze weer met elkaar samen verder. Dat is zo leuk om te zien: dat ze eerst heel erg uit elkaar zitten en dan in één keer weer samen een uitweg zien.

Hiervoor draaide ik diensten. Eén, twee in de week. Nachtdiensten, avonddiensten, weekenddiensten. En wat ik nu merk: ik heb nu ondertussen een gezin. Dan is het toch heel fijn dat je af en toe ook eventjes naar huis kan in plaats van altijd maar op je werk te zijn.

Je wordt óf specialist of je wordt huisarts, wordt gedacht. Maar er is nog zoveel meer dan alleen specialisten en huisartsen. Ik denk niet dat er alleen maar bedrijfsarts is, er is eigenlijk een heel groot stuk sociale geneeskunde.

Als student dacht ik altijd: dat zijn een beetje de 'losers' van geneeskunde. Maar nu ik het zelf ben. Denk ik van ja; het is eigenlijk hartstikke leuk!