inferno - σκιές

over instrumental
mix/master:sofita studio
artwork:kasmpart


ΣΤΙΧΟΙ
Κατακερματισμενοι αλλά πάντα κερδισμένοι λες τα πάντα είναι μια μάχη
Λέω τα πάντα περιπέτεια μα δεν θα πάρω ρίσκο οπότε πια κάνω στην άκρη
Γεματο αντιθέσεις το συνάφι,είχα μυαλό το κανα στάχτη τωρα παίζω μόνο με τα απομεινάρια
πίσω απ'τα ντουβάρια μου κομμάτια
μάτια μου εγκλωβισμένα
...
Εχω θέμα στο συρτάρι
ένα καθρέφτη που δεν δείχνει πια Έμενα

φόρτωσέ τα όλα επάνω μου,στη πλάτη μου,αλάνι μου,καλή μου κράτα με,μονάχα εσύ και η πάρτη μου,καπνοί στη ζάλη μου,γυρνάω με ένα αγύριστο κεφάλι που δεν βάζει μυαλό
και μόνη λύση το να φύγουμε από 'δω
.... η πόλη αυτή μας πνίγει ως το κόκκαλο
μια βουτιά στο κόκκινο
μυρίζει θάνατος με βρίσκει πρόθυμο
με γράφει πρόχειρο
με τρόπο απλόχερο τα βγάζω προς τα έξω δίχως θόρυβο
γυρίζω σαν να ήμουν φοιτητής πίσω Κομότα
σαν μακρινή αναμνηση επιστρέφω όταν θέλω να αφηγούμαι γεγονότα
κάθε φορά που με αντιμετώπιζα σαν πίσω μου να έκλεινα τη πόρτα
πλασμένοι από αγάπη
πλασμένοι από ένα δάκρυ
στο απέραντο
του σύμπαντος τον αχανή τον χάρτη είμαστε κουκίδες,κίτρινες πυγολαμπίδες,σελίδες βιβλίων
δίχως τιλους και επικεφαλίδες

τώρα που έπιασα τον ήλιο δεν σε βρίσκω
σε ένα φεγγάρι θα 'μαι πίσω,σαν σκιά σε κάποιον ίσκιο ή σαν φάντασμα στον ύπνο,θα 'ταν ρίσκο εδώ δεν έχει πισωγυρισμα και γύρισα πισω από την αρχή να με γνωρίσω,είχες δίκιο

Τώρα που έπιασα τον ήλιο δεν σε βρίσκω
σε ένα φεγγάρι μαι πίσω
σαν σκιά σε κάποιον ίσκιο
ή σαν φάντασμα στον ύπνο
νιωθουνε τον χτυπο δεν νιώθουν τα σκοτάδια
αγαπησα το hip hop μ' αυτό μου άφησε τραύμα
δεν γνωρισαν τον Μήτσο δεν είδαν τα τετράδια
βαθιά μεστο βυθό βυθιζόμαι ωσπου με τραβάς στην επιφάνεια
ΚΟΜΜΕΝΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ
ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΩ ΠΙΑ ΣΤΗ ΓΥΡΑ
δεν θέλω να ανάβω και να σβήνω με αναπτήρα Κι όλο κάτι να με τρώει
με ανθρώπους ξένους σμίξαμε μετα γίναμε σόι
Μεγαλωσαν πήραν μπόι
αθώοι όλοι εμείς όμως με ύποπτες προθέσεις
Και είμαι στην εξαρτηση με ότι θα διαιρέσεις
...αλλά θυμάμαι το συναίσθημα εκείνο που σε έκοβε και πλέον δεν μπορείς να το διαθέσεις
Έτσι που λες λύθηκα
εκτιθεμαι συχνά για αυτό με ξέρεις δίχως καν να σου ανοίχτηκα,μάλλον θα το χα χρέος
σ'αυτο τον πόλεμο τον άνισο πρώτος θα πέφτει πάντα ο γενναίος


τώρα που έπιασα τον ήλιο δεν σε βρίσκω
σε ένα φεγγάρι θα 'μαι πίσω,σαν σκιά σε κάποιον ίσκιο ή σαν φάντασμα στον ύπνο,θα 'ταν ρίσκο εδώ δεν έχει πισωγυρισμα και γύρισα πισω από την αρχή να με γνωρίσω,είχες δίκιο

Τώρα που έπιασα τον ήλιο δεν σε βρίσκω
σε ένα φεγγάρι θα μαι πίσω
σαν σκιά σε κάποιον ίσκιο
ή σαν φάντασμα στον ύπνο