📍İçeriği çalmayınız
📍Kurgu ve fikir bana aittir
📍Yn:Emma
Yıllar sonra geri yazıyorum 🫣
Yağmur hâlâ devam ediyordu. Draco’nun söylediği sözler aklımdan çıkmıyordu: “Hep yanındayım.”
Ama ertesi gün… büyük salonun kapısından girerken Lucius Malfoy’u gördüm. Soğuk bakışları adeta içimi delip geçti. Yanında Draco vardı, ama yüzü gergindi.
Lucius, Sirius’a doğru yürüdü. İki baba, ortada ben, birbirine yaklaşan iki fırtına gibiydi.
— “Sirius Black,” dedi Lucius, sesi buz gibi, “oğlumun senin kızınla olan… uygunsuz yakınlığını öğrenmiş bulunuyorum.”
Babam ellerini cebine soktu, hafifçe başını yana eğdi.
— “O uygunsuzluk değil, Lucius. İki genç birbirini seviyor.”
Lucius’un dudakları ince bir çizgi halini aldı.
— “Sevgi mi? Oğlumun geleceğini, adını, ailesini tehlikeye atacak bir şey bu.”
Ben araya atıldım.
— “Bay Malfoy, ben Draco’yu değiştirmeye çalışmıyorum. Sadece… onun yanında olmak istiyorum.”
Lucius bana baktı. Bakışı, ilk defa yargılamak yerine ölçüp biçen bir bakıştı.
— “Değiştirmeye çalışmasan da… yanında olmak onun başına bela açabilir.”
Babam hemen cevap verdi.
— “Bela dediğin şey, Lucius, bu çocukların peşindeki karanlık değil mi? Eğer birbirlerine tutunurlarsa, belki ikisi de ayakta kalır.”
Lucius sustu. Draco, babasının bakışlarını kararlılıkla karşıladı.
— “Baba… ben Emma’yı seviyorum. Sen onaylasan da onaylamasan da bu değişmeyecek.”
Lucius, Sirius’a döndü. Gözlerinde hâlâ tereddüt vardı.
— “Eğer bu ilişkiye izin verirsem, onun güvenliğini sağlayacağının garantisini veriyor musun, Sirius?”
Babam bir adım öne çıktı.
— “Benim kızım olduğu sürece, onu kimse incitemez.”
Lucius, derin bir nefes aldı, sonra bana baktı.
— “O zaman…” dedi ağır ağır, “şimdilik… kabul ediyorum. Ama bu, en ufak bir hatada biter.”
Draco’nun yüzünde hafif bir gülümseme belirdi. Elimi tuttu.
Babam da bana baktı, yumuşak bir sesle:
— “O zaman, ikinizin hikâyesi gerçekten başlıyor demektir.”
Ve o an anladım… bu sadece bir onay değil, aynı zamanda iki düşman ailenin ilk kez aynı tarafta durmasıydı.
Malfoy Malikanesi… Draco’nun davetiyle birkaç gündür buradaydım. Başlarda her şey iyiydi; geniş salonlar, sessiz bahçeler, Draco’nun yanında huzur bulmam… Ama Lucius Malfoy’un soğuk bakışları her adımımda üzerimdeydi.
İlk günlerde sadece mesafeliydi. Sonra… sözleri değişmeye başladı.
— “Senin gibi bir kız, bu evin ismine gölge düşürür,” dedi bir akşam yemeğinde.
Draco hemen itiraz etmişti ama Lucius’un sesi daha da sertleşmişti.
— “Oğlum, bu ilişki bitecek. Ne kadar erken olursa, o kadar az zarar görürsün.”
O günden sonra Lucius beni görmezden gelmedi, aksine her fırsatta küçümseyici sözler söyledi. Draco araya girmeye çalışsa da, babasının karşısında sürekli geriliyordu.
Bir akşam, Draco başka bir odadayken, Lucius beni köşede yakaladı.
— “Senin gibi birinin, Malfoy adını taşıyan birinin yanında yeri yok,” dedi soğuk bir şekilde. “Gitmen en iyisi olur.”
Sadece sustum. İçimde öfke vardı ama kelimeler boğazımda düğümlenmişti.
O gece Draco, bana bir şeylerin ters gittiğini fark etti.
— “Emma, sana ne dedi?”
— “Önemli değil…” dedim, ama gözlerimden yaşlar düşüyordu.
Ertesi sabah… Malikaneye başka bir ziyaretçi geldi. Sirius Black. Babam.
Beni gördüğü an, yüzündeki ifade değişti. Gözlerim şiş, omuzlarım düşük, belli ki mutsuzdum.
— “Emma… burada ne oluyor?” dedi, sesi yumuşak ama tehlikeli bir tondaydı.
Draco odada yoktu. Lucius ise merdivenlerden ağır adımlarla indi.
Sirius, bakışlarını ondan ayırmadan:
— “Demek kızımı böyle ağırlıyorsun, Malfoy?”
Lucius alaycı bir gülümseme takındı.
— “Ben sadece oğlumu koruyorum. Kızın bu evin onuruna zarar veriyor.”
Babamın yüzü sertleşti.
— “Onur mu? Senin onur dediğin şey, gurur kırmaktan başka bir şey değil.”
Lucius’un sesi yükseldi:
— “Bu ilişki bitti, Black. Emma artık buradan gidecek. Draco da onu bir daha görmeyecek.”
Ben hemen araya girdim:
— “Hayır! Biz ayrılmayacağız!”
Ama Lucius elini kaldırarak susturdu. Draco o sırada odaya girdi, gördüğü manzara karşısında yüzü bembeyaz oldu.
— “Baba, yeter! Onu seviyorum!”
Lucius’un bakışları sertleşti.
— “Sevgi, sana zayıflık getirir. Ve bu kız seni zayıflatıyor.”
Sirius öne atıldı.
— “Kızıma bir kelime daha edersen, Malfoy, bu evden kendi ayağınla çıkamazsın.”
O an, hava öylesine gergindi ki, ikisinin asalarını çekmesi an meselesiydi. Draco bana bakıyor, gözlerinde korku ve çaresizlik okunuyordu.
Lucius son bir kez bana baktı.
— “Çık. Bu evden, hemen.”
Draco kolumu tuttu.
— “Gitme… lütfen.”
Ama Lucius onu da sertçe geri çekti. Sirius beni korumak için yanıma geçti.
Ve o an anladım… bu kavga henüz bitmedi. Bu, başlangıçtı.
ARKADAŞLAR HİKAYEYİ NOTLAR KISMINDA KURGULAYIP YAZIYORUM ARDINDAN CHATGPT YE GÖNDERİP YAZIM YANLIŞLARINI DÜZELTİP NOKTALAMA İŞARETLERİ KOYDURUYORUM BUNU DA BURDAN BELİRTMEK İSTEDİM. 😃
#fyp #fypシ #beniöneçıkart #dracomalfoy #draco #dream #düşünsene #harrypotter #hayalet #keşfet #siriusblack
#yn #hermionegranger #ronweasley #keşfetteyim #dracomalfoyilehayalet #love #aşk #tiktok #tiktokviral #viral
Информация по комментариям в разработке