Скачать или смотреть PARTITIONING in PostgreSQL in Farsi 66#

در PostgreSQL، پارتیشن‌بندی (Partitioning) به معنای تقسیم یک جدول بزرگ به بخش‌های کوچکتر (پارتیشن) است. این کار به منظور بهبود کارایی کوئری‌ها (query performance) و مدیریت آسان‌تر داده‌ها انجام می‌شود. پارتیشن‌بندی در PostgreSQL به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: پارتیشن‌بندی اعلامی (Declarative Partitioning) و پارتیشن‌بندی با استفاده از ارث‌بری جدول (Table Inheritance).
پارتیشن‌بندی اعلامی:
این نوع پارتیشن‌بندی در PostgreSQL 10 و نسخه‌های جدیدتر معرفی شده است.
در این روش، شما یک جدول اصلی (partitioned table) تعریف می‌کنید و سپس با استفاده از کلید (key) پارتیشن‌بندی، آن را به چندین پارتیشن تقسیم می‌کنید.
هر پارتیشن یک جدول مجزا است که با جدول اصلی مرتبط است.
هنگام اجرای کوئری، PostgreSQL به طور خودکار تعیین می‌کند که کدام پارتیشن باید جستجو شود و این امر باعث افزایش سرعت کوئری‌ها می‌شود.
انواع مختلفی از پارتیشن‌بندی اعلامی وجود دارد، از جمله:
RANGE: بر اساس محدوده مقادیر یک ستون، داده‌ها را پارتیشن‌بندی می‌کند.
LIST: بر اساس لیست مقادیر یک ستون، داده‌ها را پارتیشن‌بندی می‌کند.
HASH: با استفاده از تابع هش، داده‌ها را به پارتیشن‌ها تقسیم می‌کند.
RANGE columns: شبیه به RANGE است، اما با استفاده از چندین ستون برای پارتیشن‌بندی در پایگاه داده PostgreSQL.
LIST columns: شبیه به LIST است، اما با استفاده از چندین ستون برای پارتیشن‌بندی در پایگاه داده PostgreSQL.
پارتیشن‌بندی با استفاده از ارث‌بری جدول:
این روش قدیمی‌تر است و هنوز هم در PostgreSQL پشتیبانی می‌شود.
در این روش، یک جدول اصلی (parent table) تعریف می‌شود و چندین جدول فرعی (child tables) از آن ارث‌بری می‌کنند.
هر جدول فرعی می‌تواند حاوی داده‌های بخشی از جدول اصلی باشد.
برای اجرای کوئری‌ها، ممکن است نیاز به استفاده از دستوراتی مانند UNION ALL یا CHECK constraints باشد تا داده‌ها از چندین جدول فرعی جمع‌آوری شوند.
مزایای پارتیشن‌بندی:
افزایش سرعت کوئری‌ها:
با تقسیم جدول بزرگ به پارتیشن‌های کوچکتر، PostgreSQL می‌تواند تنها پارتیشن‌های مربوط به کوئری را جستجو کند و این باعث کاهش زمان پاسخ‌دهی می‌شود.
مدیریت آسان‌تر داده‌ها:
پارتیشن‌بندی به شما اجازه می‌دهد تا داده‌ها را بر اساس زمان، مکان، یا هر معیار دیگری سازماندهی کنید و این کار مدیریت داده‌ها را آسان‌تر می‌کند.
افزایش مقیاس‌پذیری:
پارتیشن‌بندی می‌تواند به شما کمک کند تا با داده‌های در حال رشد به راحتی کار کنید.
بهبود کارایی عملیات مدیریت داده:
عملیات مانند BACKUP و RESTORE بر روی پارتیشن‌ها می‌تواند سریع‌تر انجام شود.
بهبود کارایی عملیات DELETE و UPDATE:
با حذف یا به روزرسانی یک پارتیشن، می‌توانید تاثیر کمتری بر روی سایر پارتیشن‌ها داشته باشید.
نکات مهم:
پارتیشن‌بندی بیشتر برای جداول بزرگ و با حجم داده زیاد مفید است.
انتخاب نوع پارتیشن‌بندی (اعلامی یا ارث‌بری) و روش پارتیشن‌بندی (RANGE, LIST, HASH) به نیازهای خاص شما بستگی دارد.
ممکن است پارتیشن‌بندی باعث پیچیده‌تر شدن برخی از عملیات دیتابیس شود.
قبل از پیاده‌سازی پارتیشن‌بندی، باید به دقت نیازهای خود را بررسی کنید و مزایا و معایب آن را در نظر بگیرید