Robert Long-DeDuivels

Robert Long met De Duivels

Ergens ver in het diepste der aarde, sprak de duivel op sombere toon, ga eens zitten en luister mijn zoon.
JIj zou dolgraag de wereld verkennen, om te zien wat de mens zoal doet, maar dat vind ik voorlopig niet goed, want wat je daar boven ontmoet, daar kan zelfs ik niet aan wennen.

De echte duivels op de wereld zijn de dames en heren, die de mensheid met synisme naar de afgrond drigeren. Die miljoenen en miljoenen in hun wapens inversteren terwijl overal op aarde hele volkeren kreperen.
Ze maken hoeren van hun dochters en bandieten van hun zonen, die zij dan achteraf met stukjes glimmend blik belonen. Je kunt daarboven mijn zoon nog heel wat leren, van al die duivels die de wereld regeren.

Ergens ver in het diepste der aarde vroeg de zoon van de duivel; wanneer kan ik dan eens gaan kijken een keer.
En terwijl die in het hellevuur staarde, spak de duivel jou oom mijn brood God, zei me laatst nog heel de wereld verrot, it's all yours jongen, doe maar een bod, maar nu heeft het voor ons zelfs geen waarde.

Wat hebben wij daar nog te zoeken, als ze zelf de boel verzieken, als ze beter nog dan ons hun eigen hel kunnen fabrieken. Als ze kruisraketten bouwen maar de vrede propageren en met een druk op de knop de hele wereld ruineren.
Ze maken weduwen van vrouwen en de kinderen tot wezen, ze zijn gevaarlijk gek en geen mens kan ze genezen.
Je moet je vader hier beneden maar geloven, de echte slechte duivels, zoon, die wonen boven.