ΛΙΟΥΝΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ - ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Φαρμακωμενος ο καιρος παραμονευει
μες τα στενα του κατω κοσμου να σε βρει
και δεκατρεις αιωνες ανεργος γυρευει
την κιβωτο σου και το αιμα να σου πιει

Σε καρτερουν μαστιγωτες και συμπληγαδες
μες τα μαλαματα μια νυφη ξαγρυπνα
κι εχει στ’ αυτια της κρεμασμενες τις Κυκλαδες
κι ειν’ το κρεβατι της λημερι του φονια

Κρυφα τα λογια τα πικρα μες το κοχυλι
κρυφα της θαλασσας τα μαγια στο βορια
θα σβησει καποτε στο σπιτι το καντηλι
και μητε πορτα θα `βρεις μητε κλειδαρια

Του κατω κοσμου τα πουλια και τα παγωνια
με φως και νυχτα σου κεντουν μια φορεσια
ανθρωποι τριζουν κι ακονιζουν τα σαγονια
πηδουν και τρεχουν και σε φτανουν στα μισα.

Τιτλος τραγουδιου : Του κατω κοσμου τα πουλια
Πρωτη εκτελεση : Γιωργος Νταλαρας
Στιχοι:Μανος Ελευθεριου
Μουσικη : Σταυρος Κουγιουμτζης
Δισκος : Μικρες πολιτειες ( 1974 )