ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ |Το ποτάμι του χρόνου (Μια ερωτική επιστολή προς την τέχνη του κινηματογράφου)

Ο Μιχάλης Μακρόπουλος συζητά για τον κινηματογράφο με την Ισαβέλλα Μαργάρα, σκηνοθέτη, γιατρό, με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του "Το ποτάμι του χρόνου".

«Το σινεμά είναι ψέματα, το σινεμά είν’ αλήθεια. Για μιάμιση ώρα, είναι η μόνη αλήθεια. Κυλά στον δικό του χρόνο έξω από το χρόνο… Μια ταινία είναι ένας πλήρης κόσμος. Δεν τον πιστεύουμε γιατί ’ναι αληθινός· είναι αληθινός γιατί τον πιστεύουμε. Η αλήθεια του είναι πλασμένη από φως, υποκριτική, γωνίες λήψης, κινήσεις της κάμερας.»
Με άξονες το χρόνο, το πρόσωπο, την ψευδαίσθηση, τους κόσμους, τη μνήμη, το Ποτάμι του χρόνου είναι μια λογοτεχνική αφήγηση που, περνώντας από δεκάδες ταινίες, ξετυλίγει μια προσωπική σχέση αγάπης με τον κινηματογράφο, την τέχνη που περισσότερο απ’ όλες τις άλλες σημάδεψε τον 20ο αιώνα και συνυφάνθηκε μ’ αυτόν.

Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία δεκατρία χρόνια ζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα. Έχει εκδώσει δεκατέσσερα βιβλία για ενήλικες, τα τελευταία έξι από τις εκδόσεις Κίχλη: Το δέντρο του Ιούδα (2014), Τσότσηγια & Ω’μ (2017), Μαύρο νερό (2019), Η θάλασσα (2020), Άρης (2021, μαζί με την ποιήτρια Ελένη Κοφτερού), Ιστορίες από ένα περασμένο μέλλον (2022). Το Μαύρο νερό τιμήθηκε με το Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2020 του περιοδικού Ο Αναγνώστης και το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος-Νουβέλας 2020, και η Μαλαματένια βελανιδιά (Καλειδοσκόπιο, 2020) με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου 2021. Διηγήματά του δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά. Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνίας.

Περισσότερα για το βιβλίο:
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
(Μια ερωτική επιστολή προς την τέχνη του κινηματογράφου)
https://cup.gr/book/to-potami-toy-chr...

00:00 – 01:25 Εισαγωγή
01:26 – 05:47 Πώς προέκυψε «Το ποτάμι του χρόνου»;
05:48 – 07:08 Γιατί κάνεις λογοτεχνία κι όχι σινεμά;
07:09 – 08:47 Πώς γράφτηκε το βιβλίο;
08:49 – 11:32 Γιατί αυτές οι ταινίες;
11:33 – 12:41 Το παυσίπονο «κινηματογράφος»
12:42 – 12:55 Ο χωροχρόνος του βιώματος στη μεγάλη οθόνη
12:56 – 17:54 Ο ρεαλισμός στο σινεμά
17:55 – 21:39 Η κουλτούρα του προσώπου στα μέσα και στο σινεμά
21:40 – 26:07 Η βιομηχανία του σινεμά, οι κινηματογραφικές αίθουσες και η δημόσια σφαίρα
26:08 – 28:22 Η εμπειρία του μοναχικού κινηματογράφου
28:23 – 30:35 Εφέ: οι ραφές της ταινίας και η αληθοφάνεια
30:36 – 36:39 Αληθοφάνεια και αγάπη στην τέχνη
36:40 – 39:30 Η λογοτεχνία ως κινηματογράφος και αντίστροφα
39:31 – 42:30 Οι ψηφιακές πλατφόρμες και το σινεμά
42:31 – 44:38 Η μνήμη στο σινεμά