กู่ฉิน เพลงโบราณที่ยากที่สุด 潇湘水云

  / siamguqin  

บรรเลงโดย ชัชชล ไทยเขียว ด้วยกู่ฉินทำจากไม้สนอายุ 500 ปี (อายุนับหลังจากตัดมาใช้งานแล้ว)

เมฆหมอกแห่งลำน้ำเซียวและเซียง （潇湘水云）เป็นเพลงใหญ่ ที่มีความเร็วและอารมณ์แปรผันไปมาและมีเทคนิคที่ซับซ้อนที่สุด ทำให้ได้รับตำแหน่งเพลงที่บรรเลงยากที่สุดในเพลงโบราณทั้งหมด

เพลงนี้แต่งในสมัยราชวงศ์ซ่ง โดยขุนนางตงฉินที่รักชาติมาก นามว่ากัวฉู่วั่ง ขณะนั้นแผ่นดินกำลังวุ่นวาย และไม่มีใครเชื่อในนโยบายของเค้า ทำให้แผ่นดินต้องกับความวินาศ เค้าจึงได้แต่งเพลงเพลงนี้ขึ้นมา บรรเลงให้กับสายน้ำแห่งแม่น้ำเซียงและเซียงฟัง เพื่อระบายความอัดอั้นในใจ

บทเพลงเปิดตัวด้วยหมอกหนาที่ค่อยๆจางลง เห็นบรรยากาศแห่งลำน้ำสองสาย สายน้ำไหลรินเรื่อยๆ ไม่นานความแรงของกระแสน้ำและสายลมก็ค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ประหนึ่งจิตใจของผู้แต่งเข้าสู่ภาวะสับสนวุ่นวาย ไร้ทางออก จนในที่สุดหมดปัญญา เค้าจึงถอนหายใจ ปล่อยวาง บทเพลงเริ่มเข้าสู่ภวังอีกครั้ง โลกมันก็เป็นเช่นนี้ ตอนท้ายของเพลง เมฆหมอกก็ค่อยๆเคลื่อนตัวมาลงมาปิดฉากของเรื่องราวอีกครั้งอย่างสงบ

เป็นบทเพลงที่ถือว่าที่สุดแห่งที่สุดทั้งการนำเสนอ โดยยืมบรรยายกาศที่เปลี่ยนไปมาบรรยายสภาพจิตใจที่เปลี่ยนแปลงของผู้แต่งนั่นเอง

เพลงนี้ผมเคยใช้เป็นเพลงสอบเข้าวิทยาลัยดนตรีกลาง ซึ่งการเตรียมตัวในการสอบ อยู่ภายใต้การดูแลของศาสตราจารย์หลี่เสียงถิง จนในที่สุดก็สอบปฏิบัติผ่านด้วยการเตรียมตัวเพียง6เดือน